Epifaniczny tom 8 – rozdział 2 – str. 51
Lewici Wieku Ewangelii
im służyć? Stanie się to oczywiste, gdy przypomnimy sobie, że przez cały Wiek aż do roku 1846, a bardziej konkretnie do roku 1878, nie było zewnętrznego rozdziału między poświęconymi a usprawiedliwionymi jako klasami. Wielu z poświęconych było członkami kościołów, w których niektórzy z usprawiedliwionych działali jako pastorzy, ewangeliści i pomocnicy świeccy. Ich kazania, nauki, rozmowy i pisma w wielu przypadkach pomagały Kapłanom, szczególnie w zakresie właściwego postępowania. W ten sposób służyli oni antytypicznemu „przybytkowi” – nowym stworzeniom. Lewici Wieku Ewangelii z oczywistych powodów nie mogli służyć nowym stworzeniom narodzonym z Ducha, z wyjątkiem służby pośredniej, przez wspieranie do roku 1878 dzieła Jezusa, a następnie – dzieła Jezusa i uwielbionego Kościoła.
(26) Następną częścią służby Gerszonitów był namiot – zasłony z koziej sierści, które przykrywały zasłony lniane – „przybytek”. Wykorzystanie zasłon z sierści koziej, które tutaj zwane są namiotem (ohel, słowo zwykle tłumaczone jako przybytek), jako namiotu do przykrycia zasłon lnianych jednoznacznie sugeruje nasze człowieczeństwo, które jest wprost nazywane przybytkiem, jako namiot, dom – przykrycie – naszych nowych stworzeń (2 Kor. 5:1,4; 2 Piotra 1:13,14). Jej biały kolor reprezentuje nasze człowieczeństwo, usprawiedliwione przez sprawiedliwość Chrystusa (Iz. 1:18; Rzym. 4:6-8). Podwójna część od przodu przybytku jest typem podwójnego zarysu usprawiedliwienia – tymczasowego i ożywionego. W jaki sposób antytypiczni Gerszonici służyli usprawiedliwionemu człowieczeństwu Kapłanów, jak jest to pokazane w służbie Gerszonitów wobec „namiotu” – zasłon z sierści koziej? Odpowiadamy: Swymi kazaniami, naukami, rozmowami i pismami niekiedy podawali sugestie, które pomagały Kapłanom w lepszym utrzymywaniu ich człowieczeństwa w usprawiedliwionym stanie oraz w postępowaniu w harmonii ze sprawiedliwością, jak również w częściowym oczyszczaniu ich ziemskiego naczynia.