Epifaniczny tom 8 – rozdział 2 – str. 55
Lewici Wieku Ewangelii
jako przykryciu ludzkiej niedoskonałości. Wyrażenie „osprzęt do ich pracy” [w polskich przekładach oddawane jako naczynia, narzędzia – przypis tłum.] prawdopodobnie oznacza miedź lub srebro użyte do oczek zasłon i bramy, przez które przechodziły sznury, oraz miedź lub srebro użyte na końcówkach sznurów. Jeśli użyta była miedź, wskazywałoby to na usprawiedliwienie, tak jak nasz drogi Pastor wyjaśnił miedziane podstawy itp. na dziedzińcu. Jeśli użyte było srebro, podkreślałoby to prawdziwość, jak wyjaśniał to w odniesieniu do symboliki głowic, haków i klamer (opasek) słupów. Dobrze będzie jednak, jeśli nie będziemy dogmatyczni co do osprzętu sznurów, ponieważ są one bardzo ogólnie przedstawione w Piśmie Świętym i najwyraźniej mówi o nich jedynie 4Moj. 4:26, którą właśnie komentujemy.
(29) Gdy rozważamy symbolikę przybytku – lnianą zasłonę, jego przykrycie z sierści koziej, podwójnie złożoną część przykrycia na przedzie przybytku, przykrycie z czerwonych skór baranich, przykrycie ze skór foczych, pierwszą zasłonę, zasłony dziedzińca i bramy z ich sznura mi i osprzętem tych sznurów – zupełnie oczywiste jest to, że Gerszonici, którzy się nimi opiekowali, przedstawiają tych usprawiedliwionych, którzy starali się skłaniać ludzi do pokuty wobec Boga, do wiary w naszego Pana Jezusa i poświęcenia się Panu. Udzielali oni pewnej pomocy poszczególnym Kapłanom w ich nowych stworzeniach i człowieczeństwie, a także w pewnym stopniu bronili przed światem opacznie rozumianą drogę ofiary Kapłanów. Symbolika należących do nich części przybytku i dziedzińca, połączona z faktami z Wieku Ewangelii, potwierdza prawidłowość powyższej interpretacji odnośnie do tego, kim byli Gerszonici Wieku Ewangelii i jaka służba była przydzielona im przez Boga.
(30) Rozdział, który wyjaśniamy w typie i antytypie, w wersetach 27-31 omawia pracę Kehatytów. W następnym rozdziale (w. 1-20) podanych jest wiele szczegółów związanych