Epifaniczny tom 8 – rozdział 2 – str. 71
Lewici Wieku Ewangelii
zapytać: dlaczego Pan nie chciał, by górne i dolne drągi były wykonane tak samo, jak środkowe, tj. by składały się tylko z jednej części? Odpowiadamy: (1) ponieważ pragnął, by każdy środkowy drąg przedstawiał pomocniczą księgę, która nie ma księgi towarzyszącej; w Piśmie Świętym nie ma 1 Pierwszej Mojżeszowej i 2 Pierwszej Mojżeszowej, 1 Jozuego i 2 Jozuego, 1 Sędziów i 2 Sędziów; oraz (2) ponieważ chciał, by dwuczęściowe drągi górne i dwuczęściowe drągi dolne przedstawiały myśl, że każdy z nich jest typem pomocniczej księgi, której towarzyszy druga – 1 Samuela i 2 Samuela, 1 Królewskiej i 2 Królewskiej oraz 1 Kronik i 2 Kronik. Składając się z dwóch elementów, górne i dolne drągi w każdym zestawie były więc wzajemnie ze sobą związane w sposób, w jaki nie wiązał się z nimi ani z żadnym innym drągiem ten środkowy. W ten sposób pokazany był fakt, że księgi przedstawione przez drągi górne i dolne były odpowiednio związane ze sobą w sposób, w jaki nie były związane z księgami pokazanymi w odpowiednich drągach środkowych oraz w sposób, w który każda z ksiąg, reprezentowana przez każdy ze środkowych drągów, nie była związana z żadnymi innymi księgami. Zatem księgi przedstawione w górnych i dolnych drągach każdego zestawu okazują się być wzajemnie ze sobą powiązane cechą, której nie posiadają żadne inne księgi pokazane w trzech drągach środkowych – związkiem pary, serii dwóch ksiąg. Fakt, że były trzy zestawy w ten sposób połączonych górnych i dolnych drągów, jest typem tego, że miały być trzy pary, zestawy takich ksiąg. Rzeczywiście jest to niezwykle pomysłowy sposób ułożenia tych symboli.
(48) Patrząc na tych 9 słupów nie jako na typ embrionalnych i narodzonych nowych stworzeń, lecz jako na typ ksiąg Biblii, rozumiemy, że przedstawiają one 9 ksiąg, z których każda została napisana przez innego z 9 pisarzy Nowego Testamentu