Epifaniczny tom 8 – rozdział 2 – str. 73
Lewici Wieku Ewangelii
z których ta księga głównie się składa (Obj. 1:1; 2:1,8,12,18; 3:1,7,14). To właśnie z tego powodu słusznie nazywamy św. Pawła autorem Listu do Rzymian, chociaż w jego spisaniu brał udział Tercjusz jako jego sekretarz (Rzym. 16:22). Najwyraźniej list do Galacjan jest jedyną księgą św. Pawła, którą napisał własną ręką, ponieważ jego słaby wzrok powodował, że wygodniejsze dla niego było dyktowanie pozostałych listów swym pomocnikom (Gal. 6:11). Nasz Pastor w wykładach i na piśmie wielokrotnie nauczał, że Autorem Objawienia jest nasz Pan (H 33,2 itd.).
(49) Wszystkie słupy miały złote haczyki (do podtrzymywania zasłon i prętów), złote głowice jako swe korony oraz złote pręty – listwy, łączące w górnej części słup ze słupem i połączone haczykiem, by utrzymywać słupy tak, jak drągi utrzymywały deski (2Moj. 26:32, 37; 36:38). Złote haczyki podtrzymujące pierwszą zasłonę ilustrują, w jaki sposób nauki 5 odnośnych ksiąg w Boski sposób podtrzymują ideę poświęcenia dla znajdujących się na antytypicznym Dziedzińcu. Złote haczyki podtrzymujące drugą zasłonę przedstawiają to, jak nauki 4 odnośnych ksiąg w Boski sposób podtrzymują ideę wierności aż do śmierci dla znajdujących się w antytypicznej Świątnicy. Głowice służyły jako korony słupów, a złote korony symbolizują Boskie upoważnienie do funkcji nauczyciela, kapłana lub króla. Boskie upoważnienie do roli nauczycieli pokazane jest w złotych koronach na głowach 24 starców (Obj. 4:4). Ta myśl wydaje się przedstawiona w złotych głowicach na wierzchołku słupów. Typicznie mówią nam one, że odnośne księgi, a więc i ich pisarze – są upoważnionymi przez Boga nauczycielami. Złote pręty wydają się przedstawiać myśl, że odnośne księgi, a więc i ich pisarze, są w swej misji podtrzymywani przez Boga. Biblia, nasze doświadczenia oraz historia Kościoła z całą pewnością są zgodne z tym poglądem.
(50) Świątnica najświętsza była dokładnym sześcianem – jego wysokość, długość i szerokość liczyły 10 łokci. Każda