Epifaniczny tom 8 – rozdział 2 – str. 77
Lewici Wieku Ewangelii
Zatem to dzieło pokazane jest w typie przez Meraritów rozbierających, przenoszących i ustawiających konstrukcję przybytku. Służba ta była naprawdę szlachetna i wielce błogosławiona. Ich pracowitość i skuteczność widoczne są w licznych wydaniach Biblii, jakie zostały przygotowane, przepisane, wydrukowane i rozpowszechnione. Czynili to przez cały Wiek, najpierw ręcznie, a następnie przy użyciu maszyn drukarskich. Od roku 1804 mamy do czynienia z dosłowną ulewą Biblii, szczególnie za pośrednictwem towarzystw biblijnych, odświeżającą i błogosławiącą wypalone suszą narody ziemi. Dziękujemy Bogu za służbę Meraritów Wieku Ewangelii w odniesieniu do Biblii, ponieważ ich trud wielce wzbogacił antytypicznych Kapłanów, Lewitów i Izraelitów.
(53) Poza pracą redagowania, przepisywania, drukowania i wydawania Biblii Merarici Wieku Ewangelii zajmowali się jeszcze redagowaniem, przepisywaniem, drukowaniem i wydawaniem innej literatury religijnej, szczególnie pism Kapłanów oraz swych lewickich braci. Zgodnie ze swą urzędową służbą niekiedy redagowali, przepisywali, drukowali i wydawali oni świeckie pisma, które jako wsparcie dla wiedzy religijnej, okazywały się przydatne dla Kapłanów, ich braci Lewitów oraz nominalnego ludu Bożego. By to zrozumieć, musimy dostrzec znaczenie na Wiek Ewangelii nieomówionych jeszcze części przybytku, które były pod strażą Meraritów. Należą do nich słupy, podstawy (cokoły), kołki i sznury dziedzińca (4Moj. 3:37). Nasz drogi Pastor bardzo właściwie wyjaśnia słupy dziedzińca jako typ usprawiedliwionych wierzących (T 113,2). Nie wyjaśnił on, dlaczego na dziedzińcu było 60 słupów (2Moj. 27:10-16), ponieważ nie było to jeszcze na czasie. Od tego czasu pojawiło się światło odnośnie tego, dlaczego na dziedzińcu było 60 słupów. Było ich tyle, ponieważ jak wykazaliśmy powyżej, było 60 grup Lewitów Wieku Ewangelii. Zatem tych 60 słupów