Epifaniczny tom 8 – rozdział 2 – str. 79
Lewici Wieku Ewangelii
wydają się być pokazane w sznurach. Wśród pomocy przeznaczonych wyłącznie dla Lewitów, pokazanych w tych sznurach, możemy wymienić podręczniki na tematy świeckie i religijne, jakie przygotowywali oni w formie pomocy do służby dla młodych ludzi posiadających wiedzę z uczelni i seminariów, takie jak podręczniki na temat historii, logiki, retoryki, języków, wygłaszania kazań, katechizacji, pracy dusz pasterskiej i różnych działów teologii. Miedziane kołki, przy pomocy których te sznury były przytwierdzane do ziemi, wydają się reprezentować myśl, że wszystkie te pomoce miały być przydatne do usprawiedliwienia i że pochodziły od osób posiadających przed Bogiem tymczasowe usprawiedliwienie. Fakt, że tak zbudowane i oparte słupy podtrzymywały lniane zasłony, przedstawia to, że 60 grup Lewitów Wieku Ewangelii jako swe szczególne zadanie miało służbę podtrzymywania sprawiedliwości Chrystusa – usprawiedliwienia przez wiarę.
(54) To, że Merarici opiekowali się słupami, ich cokołami, sznurami i kołkami przedstawia fakt, że przez redagowanie, przepisywanie, drukowanie i wydawanie świeckiej i religijnej literatury służącej usprawiedliwieniu dla ich braci Lewitów, Kapłanów oraz ludu, Merarici Wieku Ewangelii mieli wspierać się wzajemnie oraz swych braci Lewitów w dobrym dziele podtrzymywania sprawiedliwości Chrystusa – usprawiedliwienia przez wiarę. Mieli też udostępniać pomocną literaturę Kehatytów i Gerszonitów Wieku Ewangelii Kapłanom, ludowi i Lewitom. Obozujący po wschodniej stronie przybytku przedstawiają Jezusa jako Administratora Jehowy (antytypiczny Mojżesz) oraz Jezusa i Kościół (antytypiczny Aaron i jego synowie) jako Kapłanów, ponieważ w swym związku z antytypicznym przybytkiem zajmowali ważniejsze stanowisko niż jakiekolwiek inne grupy lewickie. Ktokolwiek spoza tej klasy ośmieliłby się wtrącać do ich służby, miał ponieść