Epifaniczny tom 8 – rozdział 2 – str. 85
Lewici Wieku Ewangelii
gdy Kapłani zapoczątkują każdy etap antytypicznego przykrywania, właściwą dla siebie pracę zaczynają antytypiczni Lewici, a następnie – antytypiczni Izraelici.
(62) Przykrywanie arki przez Aarona i jego synów drugą zasłoną przedstawia to, w jaki sposób wierna ofiara kapłaństwa, w jego różnych członkach, aż do śmierci ukrywa antytypiczną Arkę – Boga i Chrystusa – przed antytypicznymi Lewitami i Izraelitami. To, że taka ofiarnicza śmierć jest niemiła antytypicznym Lewitom i Izraelitom (Żyd. 13:12, 13) pokazane jest w przykryciu ze skór foczych. Chociaż nie rozumieją oni Boga ani klasy Chrystusa poza zasłoną, później uznają ich jednak za w pełni wiernych, co jest pokazane przez ostatnie przykrycie arki idealnie niebieskim płótnem. Dwa drążki (w.6), wkładane w pierścienie arki, by umożliwić Lewitom jej przenoszenie, wydają się być typem Starego i Nowego Testamentu. To właśnie nimi antytypiczni Lewici służą bowiem antytypicznym Kapłanom i Izraelitom w odniesieniu do Boga i Chrystusa poza zasłoną, tj. noszą antytypiczną Arkę. Umieszczenie tych drążków w pierścieniach przedstawia polecanie Starego i Nowego Testamentu antytypicznym Lewitom jako środka, przy pomocy którego mogą służyć Bogu i uwielbionemu Chrystusowi – antytypicznej Arce.
(63) Przykrywanie stołu, chleba i naczyń opisane jest w wersetach 7, 8. Stół przedstawia Kościół jako wzmacniający braci chlebem żywota. Przykrycie stołu niebieskim płótnem reprezentuje to, że wierna służba na rzecz Kapłanów dla ich wzrostu w łasce i służbie, ze strony bardziej rozwiniętych Kapłanów, którzy wzmacniają ich chlebem żywota, widziana jest przez Boga i kapłaństwo taką, jaką jest w uczynku i prawdzie – wierną, niebieską. Umieszczenie odnośnych naczyń i chlebów pokładnych na niebieskim płótnie reprezentuje myśl, że usługujący Kapłani wraz z chlebem żywota wiernie używają pomocnych i stosownych prawd jako środków