Epifaniczny tom 8 – rozdział 10 – str. 685
Trąby i marsze Wieku Ewangelii
do niektórych z nich. Niektóre podają szczegółowe obrazy, np. każdy z pięciu typów przesiewania z punktu obrazu Wieku Ewangelii w typiczny sposób odnosi się do odpowiedniego okresu z pięciu okresów Kościoła między Żniwami. Historia dwunastu szpiegów w antytypie dotyczy wyłącznie obydwu Żniw, natomiast późniejsze wędrówki Izraela kolejno odnoszą się do podróży dużego Wieku Ewangelii oraz do podróży trzech miniatur Wieku Ewangelii antytypicznego Izraela. Historia z 4Moj. 31 jest typem walk z błędem w obydwu Żniwach. Można by podać także inne ilustracje, lecz te już przytoczone są wystarczające do przedstawienia różnych zastosowań typów 4 Mojżeszowej. Okoliczności wynikające z faktu, o którym mówimy w niniejszym akapicie, pozwalają nam umieścić ten antytyp w odpowiednim czasie. Potwierdzeniem tego jest fakt, że na początku podróży znad przybytku podniósł się obłok, a nie słup ognia (w. 11, 34), co dowodzi, że rozpoczęła się ona w jednym z dni – w jednym ze Żniw. Pozostałe wspomniane wyżej fakty potwierdzają, że miało to miejsce w Żniwie Żydowskim. W odniesieniu do początku podróży w typie jest to wprost stwierdzone w wersetach 11, 34. Czas tego antytypu jest więc oczywisty i ma swój początek w Żydowskim Żniwie. Fakt, że ostatnia sekta adwentystów przyłączyła się do tego marszu w antytypicznym trzecim dniu, połączony z faktem, że żyjący wówczas członkowie tej i wszystkich pozostałych sekt połączą się z odpowiednimi sektami Epifanii przed jej końcem dowodzi, że koniec tego konkretnego marszu zostanie osiągnięty pod koniec Wieku Ewangelii, gdy będzie on wchodził w warunki Tysiąclecia.
(25) W wersecie 12 podana jest podróż z jednego przystanku do drugiego – z Synaju (ciernisty) do pustyni Paran (jaskiniowy). Według wersetu 33 była to podróż trzydniowa. W linii prostej od Horeb, czyli Synaj, do pustyni Paran było około 88 kilometrów, które przez w miarę sprawnych podróżników