Epifaniczny tom 8 – rozdział 10 – str. 687
Trąby i marsze Wieku Ewangelii
typem faktu, że wyruszenie tych denominacji w omawianą obecnie antytypiczną podróż nastąpiło przez Syna, choć pochodziło od Ojca (na usta Pana).
(26) Dobrą rzeczą będzie, jeśli w tym miejscu zatrzymamy się i podamy kolejne wyjaśnienie, niezbędne dla właściwego zrozumienia wersetów 14-28. Na podstawie opisu kolejności, w jakiej maszerowały cztery obozy, nasuwa się naturalny wniosek, że jest przez to podana chronologiczna kolejność podróżowania antytypicznych obozów. Rozumiejąc jednak pokolenia jako typ denominacji w sposób przedstawiony na tych łamach zauważamy, że nie taka jest tutaj myśl. Dla przykładu, Juda jest typem Kościoła kalwińskiego, natomiast Ruben, Symeon i Efraim przedstawiają kolejno Kościół grekokatolicki, rzymskokatolicki i luterański. Kościoły greko i rzymskokatolicki o wiele stuleci poprzedziły jednak w czasie Kościół kalwiński, a Kościół luterański wyprzedził go o kilka lat, choć Juda – typ Kościoła kalwińskiego – w typie wyruszył do marszu, zanim uczyniły to typy tych pozostałych trzech kościołów. Zatem chronologiczna kolejność rozpoczynania podróży przez cztery typiczne obozy nie wskazuje chronologicznej kolejności antytypów. Jest tak tylko w relacjach między czterema obozami, natomiast w przypadku pokoleń w ramach każdego obozu kolejność chronologiczna jest także kolejnością antytypicznych pokoleń. Unitarianie-uniwersaliści (Naftali) nie są żadnym wyjątkiem od tej reguły. Chociaż odcień unitariański rozwinął się przed metodyzmem (Aszerem), rys uniwersalistyczny powstał po metodyzmie, a antytypiczny Naftali pokazany jest jako pojawiający się ostatni, po antytypicznym Aszerze po to, by pokazać tę sprawę z punktu widzenia skończonego obrazu. Jeśli zatem w kolejności chronologicznej maszerowania czterech typicznych obozów nie jest podana kolejność chronologiczna antytypów, jaka kolejność jest tutaj podana? Odpowiadamy: logiczna kolejność mocy, mądrości, sprawiedliwości i miłości. Zapewne pamiętamy uwagę, że obóz Judy,