Epifaniczny tom 8 – rozdział 10 – str. 693
Trąby i marsze Wieku Ewangelii
Podróżowanie Judy pod przywództwem Nachszona (subtelny, wnikliwy), syna Amminadaba (mój lud jest uparty, samowolny), jest typem rozpoczynania przez członków Kościoła kalwińskiego, pod kierunkiem wyżej wspomnianych utracjuszy koron, wchodzenia w spory na temat Wieczerzy Pańskiej – zarówno z obalającego, jak i naprawiającego punktu widzenia, a w mniejszym stopniu z punktu widzenia doktrynalnego i etycznego. W sporach bronili swej doktryny o Wieczerzy Pańskiej przed atakami rzymskokatolików z punktu widzenia transsubstancjacji, a także przed atakami luteran z punktu wiedzenia instrumentalizacji. Bronili też reprezentacyjnego i pamiątkowego jej traktowania. W ten sposób nie tylko obalali ataki obrońców dwóch wyżej wspomnianych błędów, lecz atakowali te błędy z widocznym skutkiem, objawiając ich fałszywość. Prowadząc działania obronne i zaczepne przeciwko tym dwóm błędom, dobrze używali Biblii jako przydatnej do obalania błędu (2Tym. 3:16). Swej doktryny o Wieczerzy Pańskiej używali też naprawiająco (2Tym. 3:16), by w ten sposób oczyszczać się od grzechu, do czego ta doktryna, jako pobudzająca do analizowania samego siebie i usuwania starego kwasu, bardzo się nadawała. Doktryny tej oczywiście używali również konstruktywnie, tj. do pomagania w zrozumieniu jej różnych etapów (nauczania) oraz do rozwijania odpowiedniego charakteru (wychowywania w sprawiedliwości). Ich podróżowanie jest typem tych wszystkich czterech zarysów, a szczególnie pierwszego i drugiego z wyżej wymienionych. Wyruszenie w drogę na dźwięk alarmu przez uzbrojonych mężów Judy przede wszystkim reprezentuje kontrowersyjne aspekty dotyczące błędu i grzechu, natomiast wyruszenie w drogę przez pozostałych członków Judy reprezentuje nauczanie w odniesieniu do konstruktywnych zarysów, w postaci nauczania doktryn i etycznego postępowania. Ogólnie mówiąc, wszyscy oni w swym podróżowaniu obrazują wszystkie cztery aspekty takich zastosowań Słowa Bożego na temat Wieczerzy Pańskiej. W działalności tej bronili Boską moc, działającą w obydwu zbawieniach i symbolizowaną przez trzy zarysy Wieczerzy Pańskiej. W działalności tej