Epifaniczny tom 8 – rozdział 10 – str. 694
Trąby i marsze Wieku Ewangelii
bronili Boską moc, działającą w obydwu zbawieniach i symbolizowaną przez trzy zarysy Wieczerzy Pańskiej.
(31) Drugim pokoleniem obozu Judy był Issachar (wynajem, wypożyczenie), którego przywódcą był Netanael (dar Boży), syn Suara (mały, pokorny). Wodzem z Maluczkiego Stadka, który rozpoczął ruch Maluczkiego Stadka, później zamieniony w sektę w postaci Kościoła campbellitów, był Barton Stone. W roku 1804 w stanach Tennessee i Kentucky zaczął on głosić doktrynę, że tylko Biblia, jako wyznanie wiary ludu Bożego, jest ośrodkiem jego jedności. W roku 1809, w południowo zachodniej Pensylwanii, podobny ruch rozpoczął Thomas Campbell, ojciec Alexandra Campbella, w ten sposób stając się drugim z dwóch, z których pierwszym był Barton Stone, jako członek gwiezdny w tej parze [później, z powodu mało klarownego poglądu Bartona Stone’a na okup, kolejność ta została zamieniona i za głównego inicjatora tego ruchu i członka gwiezdnego został uznany Thomas Campbell, a Barton Stone – za jego szczególnego pomocnika; z tego powodu w polskim wydaniu tego tomu na pierwszym miejscu z reguły podawany jest Thomas Campbell – przypis tł.]. Wkrótce przyłączyli się do nich inni Kapłani, a wszyscy trąbili na dwóch trąbach związanych z nauką, że Biblia, jako wyłączne wyznanie wiary chrześcijanina, jest ośrodkiem jedności ludu Bożego. W ten sposób Kapłani ci, pod kierunkiem Thomasa Campbella oraz Bartona Stone’a, rozpoczęli ożywiony ruch Maluczkiego Stadka. Niebawem do ruchu tego przyłączył się Alexander Campbell, który zaczął zamieniać go w sektę. W tej sekciarskiej działalności przyłączyli się do niego Samuel Rogers, John Smith, Thomas Allen, Walter Scott, Isaac Errett itd. W wyniku ich wysiłków powstała denominacja campbellitów, zwana inaczej Chrześcijanami lub Uczniami. Szczegóły można znaleźć w rozdziale IV. To właśnie na tym etapie zamieniania tego ruchu w sektę w swą podróż Wieku Ewangelii wyruszył antytypiczny Issachar (Kościół campbellitów, przy czym przednią straż stanowili wodzowie z utracjuszy koron). Sygnałem do rozpoczęcia przez wodzów z utracjuszy koron ich marszu, jako przedniej straży antytypicznego