Epifaniczny tom 8 – rozdział 10 – str. 696
Trąby i marsze Wieku Ewangelii
br. Millera z Maluczkiego Stadka był br. Wolf; razem stanowili oni dwóch posłanych towarzyszy, z których Miller był członkiem gwiezdnym, a Wolf jego szczególnym pomocnikiem z braci, niebędących członkami gwiezdnymi. Inni Kapłani przyłączyli się do nich w posyłaniu poselstwa na temat chronologii wyznaczającej drugi adwent Chrystusa i Królestwo, co doprowadziło do powstania bardzo energicznego ruchu Maluczkiego Stadka. Niebawem jednak stowarzyszyli się z nimi wodzowie z utracjuszy koron – Joshua Hines, James i Ellen White, Uriah Smith, Miles Grant itd. Po rozczarowaniu w roku 1844 rozpoczęli oni zamienianie tego ruchu w sektę, co doprowadziło do powstania Kościoła adwentystów. Szczegóły można znaleźć w rozdziale IV. Ci wodzowie z utracjuszy koron byli antytypicznym Eliabem. Ich sekciarski nacisk na chronologię, jako pokazującą bliskość drugiego adwentu i Królestwa, zawarty w ich antytypicznej czaszy, misie i łyżce, w antytypie był początkiem marszu antytypicznego Zebulona (w. 16). W tym sekciarskim nacisku podkreślali stosowanie doktryny, która stała się szafarską nauką Kościoła adwentystów w postaci czaszy, misy i łyżki. Czyniąc to, wyruszyli jako przednia straż antytypicznego Zebulona. Niespłodzone osoby, które po przyciągnięciu przez wodzów z utracjuszy koron przyłączyły się do ich sekty i rozpoczęły używanie tej szafarskiej doktryny do prowadzenia sporów, naprawiania, podawania doktryn i nauk etycznych, czyniąc postęp pod tymi czteroma względami, szczególnie wśród sporów, tworzyły pozostałą część antytypicznego Zebulona i przez tą działalność wyruszały w podróż antytypicznego Zebulona. Broniąc tej doktryny obalająco, naprawiająco, doktrynalnie i etycznie, głosili i bronili Boską moc, w jej związku z chronologicznie pokazanym Królestwem.
(33) Werset 17 pokazuje, że Gerszonici i Merarici podróżowali między obozem Judy a obozem Rubena. Nie jest to przypadkowe, lecz zamierzone przez Boga. Można to zrozumieć, gdy z jednej strony weźmiemy pod uwagę fakt, że (1) obozy, między którymi oni podróżowali, były typem działania Boskiej mocy (obóz Judy) oraz Boskiej mądrości (obóz Rubena), a z drugiej strony,