Epifaniczny tom 8 – rozdział 10 – str. 729
Trąby i marsze Wieku Ewangelii
był jego siostrzeńcem. Jako pierwszy z wodzów z utracjuszy koron związanych z tym kapłańskim ruchem, brał on aktywny udział w odnośnej polemice, początkowo we Włoszech, później w Szwajcarii, a ostatecznie w Polsce. Inni wodzowie z utracjuszy koron przyłączali się do tego ruchu i zamieniali go w sektę, na przykład Davidis, a w następnych stuleciach Priestley, Coleridge, Channing, Norton, Abott itd. Ofiarowali oni czaszę, misę i łyżkę i w ten sposób, jako antytypiczny Achira, wyruszali w marsz będący antytypem tego opisanego w wersecie 27. Przyłączali się do nich niepoświęceni zwolennicy, sekciarze, z których ci wodzowie z utracjuszy koron zbudowali denominację unitarian-uniwersalistów. Przystępowali oni w sposób polemiczny do dyskusji na temat szafarskiej doktryny tej rosnącej denominacji – jeden Bóg jest doskonały w miłości, jako swym głównym przymiocie. Przedstawiali ją obalająco i naprawiająco w przeciwieństwie do trójcy, wrodzonej nieśmiertelności, braku przyszłej próby i wiecznych mąk. Prezentowali ją także doktrynalnie i etycznie. Czyniąc to, byli antytypem podróżowania przez Naftaliego, zgodnie z wersetem 27. Wyruszenie przez nich w drogę było antytypem rozpoczęcia przez Naftaliego podróży z wersetu 27; kontynuowanie jej przez nich było antytypem kontynuowania jej przez niego; zakończenie tej drogi w aspekcie epifanicznym, w antytypicznym Paran, jest antytypem dotarcia przez Naftaliego do Paran. Czyniąc to, głosili i bronili Boskiej miłości. Szczegóły na ten temat można znaleźć w rozdziale VII. Jak można zauważyć, werset 28 streszcza szczegóły podane w wersetach 11-27, tak jak 4 Moj. 7:84-88 podsumowuje ofiary książąt dwunastu pokoleń, szczegółowo podane wcześniej.
(58) W wersetach 29-32 podany jest epizod, który miał miejsce w trakcie wyruszania spod Synaju. Oczywiste jest, że wystąpił on właśnie wtedy, gdy odbywał się wymarsz spod Synaju, co wynika z: (1) umiejscowienia go w tym czasie – między dwoma częściami opisu tej podróży (w. 11-28 oraz w. 33-36); (2) słów Mojżesza („wyruszamy … pójdź z nami”);