Epifaniczny tom 8 – rozdział 10 – str. 733
Trąby i marsze Wieku Ewangelii
To przekonujące zaproszenie zostało zaoferowane Izraelowi jako zachęta, będąca dla niego wielkim komplementem, który w miarę możliwości miał zdobyć jego przychylną reakcję, ponieważ taka prośba pozyskałaby dobre serce wtedy, gdy zawiodłaby niemal każda inna. Prośba ta staje się jeszcze mocniejsza w wersecie 32. Zwróćmy uwagę na powtórzenie: „a stanie się tak, stanie się” [słowa te nie występują w żadnym polskim tłumaczeniu tego wersetu – przypis tł.], co – jako szczególnie gorąca prośba – wskazuje na wielkie pragnienie Mojżesza, by Chobab im towarzyszył. Jest to typem szczególnie gorących próśb, jakie Jezus i Jego rzecznicy kierowali do Izraela, by pozyskać go, gdy ten wydawał się zdecydowany odrzucić łaskawe i częste oferty wysokiego powołania. Jezus oraz Jego rzecznicy z gorącą miłością powtarzali ofertę błogosławieństw i przywilejów Wieku Ewangelii dla Izraela właśnie po to, by uchronić go od tej straty i związanych z tym cierpień. Do oferty uczynienia Chobabowi dobra, złożonej w wersecie 29, Mojżesz dołączył obietnicę udzielenia mu wszystkiego, czego Bóg udzieli Izraelowi, pomimo odrzucenia pierwszej oferty. Jest to typem faktu, że Jezus oraz Jego rzecznicy obiecali cielesnemu Izraelowi, że jeśli zmieni zdanie, zostanie wcielony do Izraela duchowego, ze wszystkimi błogosławieństwami i przywilejami duchowego Izraela (Rzym. 11:23,24), a początkowe odrzucenie przez niego tej oferty nie będzie powodem żadnego uprzedzenia przeciwko niemu. Często oferując Izraelowi błogosławieństwa i przywileje Wieku Ewangelii, gdy ten za pierwszym razem je odrzucał, Jezus oraz Jego rzecznicy w czasie Żydowskiego Żniwa byli oczywiście antytypem ofert z wersetu 32. Chobab pozostał przy swej pierwotnej odmowie, co niewątpliwie było powodem głębokiego smutku dla Mojżesza. Podobnie Izrael, jako naród, podtrzymał swą początkową odmowę, a wiemy, że było to powodem głębokiego smutku Jezusa oraz Jego rzeczników (Mat. 23:37-39; Łuk. 19:41-44; Rzym. 9:2, 3). Chociaż potknęli się w Żydowskim Żniwie (Rzym. 11:7-12), dziękujemy Bogu, że podnoszą się do stanu coraz większej łaski, która niebawem osiągnie swe pełne