Epifaniczny tom 8 – rozdział 1 – str. 13
Izraelici Wieku Ewangelii
z 4 Księgi Mojżeszowej (Żyd. 3:1-4:3) do wyznaniowego chrześcijańskiego Kościoła w całym Wieku Ewangelii; na podstawie faktu (2), że podczas Wieku Ewangelii, aż do czasu końca, nie było Lewitów w znaczeniu Wielkiej Kompanii; na podstawie faktu (3), że do roku 1916 wszystkie nowe stworzenia były traktowane przez Boga jako Kapłani, a więc (4) przed końcem Wieku antytypicznymi Lewitami byli tymczasowo usprawiedliwieni wierzący, ponieważ oprócz Kapłanów tylko oni wykonywali służbę na rzecz Świątyni. Zatem to, co podane jest o Lewitach w początkowych rozdziałach 4 Mojżeszowej, ma podwójne zastosowanie: (1) do tymczasowo usprawiedliwionych przez cały Wiek; oraz (2) do Wielkiej Kompanii pod koniec tego Wieku. Tylko z tych dwóch punktów widzenia jesteśmy w stanie zharmonizować z jednej strony słowa św. Pawła z 1Kor. 10:1-14 z Żyd. 3:1-4:2, a z drugiej strony – typiczne fakty z 4Moj. na temat Lewitów z historią prawdziwego i nominalnego kościoła Ewangelii: (1) w czasie tego Wieku oraz (2) przy końcu tego Wieku. On Sługa miał zatem rację w Cieniach Przybytku, ucząc, iż Lewici reprezentują usprawiedliwionych wierzących jako różnych od poświęconych wierzących; miał rację ucząc w Strażnicach, począwszy od 1907 roku, że Lewici są typem Wielkiej Kompanii; miał też rację ucząc w tomie VI, że dla celów Tysiąclecia Lewici są typem Starożytnych Godnych itd., ponieważ wydarzenia 4 Księgi Mojżeszowej niewątpliwie są także typem spraw Tysiąclecia. Tylko wąskie spojrzenie, pomijające pewne wersety, fakty i zdrowy rozsądek, skłania niektórych z ludu prawdy do zaprzeczania, że Lewici obrazują także tymczasowo usprawiedliwionych.
(9) Pod wyrażeniem „według domów ojców ich” (4Moj. 1:2,18 itp.) rozumiemy różne podziały istniejące w każdej denominacji. Dla przykładu, jest wiele sekt metodystycznych, takich jak Metodystyczna Episkopalna Północ, Metodystyczne