Epifaniczny tom 8 – rozdział 1 – str. 17
Izraelici Wieku Ewangelii
Ammon jest typem klerykałów). Pola Moabu (w. 3) wydają się przedstawiać stałe miejsca aktywności upartych przesiewaczy, co z pewnością okazuje się być prawdą w kręgach sekciarskich w prawdzie i poza nią. Jordan reprezentuje tutaj narody chrześcijaństwa, a Jerycho – kościół nominalny. Antytyp wersetu 3 wydaje się następujący: Jezus jako Wykonawca dla Boga (Mojżesz) oraz klasa Chrystusa (Eleazar) jako Najwyższy Kapłan Świata, blisko związany z narodami chrześcijaństwa (Jordanem) oraz kościołem nominalnym (Jerycho), aktywny w stosunku do trwałych miejsc (pól) upartych przesiewaczy (Moabu), opisuje, wytycza granice, określa itd. różne denominacje oraz ich kolejne podziały pod koniec Wieku. Jak już zauważyliśmy, Ruben (syn, patrzeć, spekulować!) przedstawia Kościół grekokatolicki, który jest bardzo spekulatywny. Z Rubena powstały cztery podziały (w. 5, 6), będące typem czterech podziałów Kościoła grekokatolickiego, orientalnego. Chanoch (nauka) reprezentuje nestoriańską część Kościoła greckiego; Palu (cudowny) – część grekokatolicką Kościoła, pod patriarchą Konstantynopola, zwykle i dla podkreślenia nazywającego siebie Kościołem grekokatolickim; Chesron (kwitnący) – syryjską, ortodoksyjną część Kościoła grekokatolickiego; Karmi (winiarz) – koptyjską część Kościoła grekokatolickiego. Zauważamy (w. 7), że przy drugim liczeniu w pokoleniu Rubena było 43.730 wojowników, podczas gdy przy pierwszym ich liczba wynosiła 46.500 (4Moj. 1:21). Jest to ilustracją faktu, że pod koniec Wieku będzie stosunkowo mniej grekokatolików zdolnych do obrony swych własnych poglądów niż we wcześniejszym okresie tego Kościoła, gdy był on jeszcze niepodzielony. Eliab (mój Bóg jest Ojcem), syn Palu (w.8), wydaje się przedstawiać słowiański dział tej części Kościoła grekokatolickiego, która dla podkreślenia używa tej nazwy. Jego trzej synowie: Nemuel (dzień Boga), Datan (wiosna) oraz Abiram (mój Ojciec jest wysoki, wielki; w. 8) przy drugim