Epifaniczny tom 8 – rozdział 1 – str. 19
Izraelici Wieku Ewangelii
obecnie odpowiednio mniej chętnych do obrony go jako kościoła państwowego, niż było to we wcześniejszej epoce.
(17) Gad (gromada), typ Kościoła episkopalnego, jest podany jako następny (w. 15-18). Z Gada powstało siedem grup: Sefon (północ) odpowiada brytyjskiemu Kościołowi episkopalnemu; Chaggi (uroczysty) – kanadyjskiemu Kościołowi episkopalnemu; Szuni (chrząknięcie) – indyjskiemu Kościołowi episkopalnemu; Ozni (uważny) – australijskiemu Kościołowi episkopalnemu; Eri (czujny) – nowozelandzkiemu Kościołowi episkopalnemu; Arod (spadek, obniżenie) – południowoafrykańskiemu Kościołowi episkopalnemu; a Areli (bohaterowie) – amerykańskiemu Kościołowi episkopalnemu. Drugie liczenie (w.18) pokazało mniejszą liczbę Gadytów (40.500) niż pierwsze (45.650; 4 Moj. 1:25), co wskazuje na to, że obecnych wojowników episkopalianizmu jest odpowiednio mniej niż poprzednio.
(18) Jak zauważyliśmy, Juda (wychwalany), reprezentuje Kościół kalwiński. Er (stróż) i Onan (silny; w.19) przedstawiają kolejno austriackich kalwinistów i francuskich hugenotów, którzy zostali całkowicie zniszczeni przez katolików, i to przy użyciu siły. Szela (prośba, petycja; w. 20) wydaje się reprezentować niemieckich kalwinistów, zwykle zwanych reformowanymi, którzy zawsze szukali łask u rządu; Peres (wyłom) – brytyjskich kalwinistów, którzy z pewnością dokonali wielkiego wyłomu przeciwko Rzymowi; natomiast Zerach (świt) – kontynentalnych kalwinistów, innych niż niemieccy, którzy wszędzie tam, gdzie działali, wprowadzali nową epokę pod względem religijnym i politycznym. Tak jak Peres miał dwóch synów (w. 21) – Chesrona (kwitnący) oraz Chamula (ocalony), tak brytyjscy kalwiniści rozwinęli dwie kalwińskie grupy tego Kościoła: amerykańską i kanadyjską. Przy drugim liczeniu Juda miał większą liczbę wojowników (76.500; w. 22) niż przy pierwszym (74.600; 4Moj. 1:27), co jest typem faktu,