Epifaniczny tom 1 – rozdział 8 – str. 529
Pogańskie fałszywe poglądy na temat Boga
tekstów jasno wynika, że słowo kyrios jest rzeczownikiem pospolitym, a nie imieniem własnym: Mat.6:24; 10:24,25; 15:27; Łuk.19:33; Jan 12:21; 15:15,20; 20:15; Dz.16:16,19,30; 25:26; 1 Kor.8:5; Gal.4:1; Efez.6:5,9; Kol.3:22; 4:1; 1 Ptr.3:6; Obj.7:14. Jest ono zatem tytułem władców, dostojników, właścicieli, przełożonych i jest używane w zwrotach grzecznościowych. Nie jest ono zatem wyłącznym tytułem Boga. Tak więc używanie go w odniesieniu do naszego Pana nie dowodzi, że jest On Wszechmogącym Bogiem. Z tytułu Kyrios trynitarze próbują stworzyć wrażenie, że nasz Pan jest Jehową, ponieważ to ostatnie jest tłumaczone jako Pan w Septuagincie, greckim tłumaczeniu Starego Testamentu, i występuje w grece Nowego Testamentu przy cytowaniu z Septuaginty słowa Kyrios. W odpowiedzi stwierdzamy, że ponieważ Żydzi w swym przesądzie nie chcieli wymawiać hebrajskiego słowa tłumaczonego jako Jehowa, żydowskie tłumaczenie Starego Testamentu na język grecki – Septuaginta – nigdy nie używa słowa Jehowa, a w jego miejsce wstawia słowo Kyrios. Jednak w języku greckim słowo to powinno być pozostawione bez zmian jako imię własne – Jehowa. Nigdy nie powinno być tłumaczone jako Pan, ponieważ Jehowa jest imieniem własnym.
Postępowanie Septuaginty doprowadziło do tego, że imię Jehowa nigdy nie weszło do greki. Dlatego też Nowy Testament bez jakiegokolwiek zróżnicowania używa słowa Pan – Adon i Adonai zamiast Jehowa. Obala to zatem twierdzenie trynitarzy, że tytuł „Pan” odniesiony do Jezusa dowodzi, iż jest On Jehową, a więc i Wszechmogącym Bogiem, ponieważ w Starym Testamencie imię Jehowa jest wyłącznym imieniem Ojca. Używając Kyrios zarówno zamiast Jehowa jak i Adon, Jezus, św. Piotr i św. Paweł cytują Ps.110:1: „Rzekł Pan [Jehowa] Panu [Adon] memu” i słowo użyte zamiast adon odnoszą do naszego Pana, natomiast słowo użyte zamiast Jehowa odnoszą do Ojca (Mat.22:41-45; Dz.2:34-36; Żyd.1:13),