Epifaniczny tom 1 – rozdział 8 – str. 537
Pogańskie fałszywe poglądy na temat Boga
Duch Święty oznaczają (1) Boską moc oraz (2) Boskie usposobienie – Jego umysł, serce i wolę – przekonamy się, że taka próba dowiedzenia tego załamuje się pod każdym względem. Przede wszystkim, nie są w stanie podać ani jednego wersetu, który Ducha Świętego nazywałby Jehową. Próbują wprowadzić taką myśl do 4 Moj.6:24-26 oraz Iz.6:3. Jednak w żadnym z tych tekstów nie występują słowa Duch Święty. Nasze powyższe wyjaśnienie obala pogląd, że 4 Moj.6:24-26 mówi o trójcy. Uważają oni, że potrójne użycie słowa „Święty” w Iz.6:3 jest odpowiednim dowodem. Jest on z pewnością naciąganym dowodem! Trzy podwójne błogosławieństwa, po jednym dla trzech odpowiednich stanów ludu Bożego z 4 Moj.6:24-26, są rzeczami, za które świętość przypisywana jest Bogu, ponieważ są one sposobem działania, symbolicznego mówienia Boskiej mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy (serafini z Iz.6:2 i cztery żyjące stworzenia z Ezech.1; Obj.4). To właśnie one są z pewnością okazją trzykrotnego użycia w odniesieniu do Boga słowa święty w Iz.6:3. Słowo Jehowa nie tylko nie jest nigdy używane w Biblii w odniesieniu do Ducha Świętego, lecz nawet hebrajskie słowa Adon, Adonai czy greckie słowo Kyrios nigdy nie są stosowane wobec Ducha Świętego. W ten sposób pozostaje nam jeszcze do rozważenia tylko jedno imię własne przypisywane wyłącznie Ojcu – Bóg w najwyższym tego słowa znaczeniu. Czy Biblia kiedykolwiek nazywa Bogiem Ducha Świętego? Odpowiadamy, że nie!
Trynitarze utrzymują, że w Dz.5:3,4 znajdują dowód, iż Duch Święty jest Bogiem: „I rzekł Piotr: Ananiaszu, dlaczego szatan napełnił serce twoje, abyś kłamał Duchowi Świętemu … nie skłamałeś ludziom, ale Bogu”. Ich argumentacja jest następująca: kłamanie Duchowi Świętemu jest kłamaniem Bogu. Ananiasz skłamał Duchowi Świętemu, a więc Duch Święty jest Bogiem. My także uważamy, że kłamanie Duchowi Świętemu jest kłamaniem Bogu. Zaprzeczamy jednak, że Duch Święty jest Bogiem. Dowiedzie tego pewna ilustracja: Cokolwiek czyni się na przykład jednemu z sędziów angielskiego króla w ich funkcji sędziowskiej, którzy