Epifaniczny tom 2 – rozdział 9 – str. 405
Czwarty dzień twórczy – słońce, księżyc, gwiazdy
mógł podać w 1 Mojżeszowej tak logicznie i chronologicznie poprawny opis kolejności stworzenia.
Nie powinniśmy też rozumieć, że dzieło czwartego dnia twórczego polegało na stworzeniu Słońca, Księżyca i gwiazd. Prowadziłoby to do sprzeczności między opisem twórczego dzieła a zarówno Biblią, jak i nauką. Zacznijmy od tej drugiej: Nauka twierdzi, że wiele gwiazd jest tak odległych, iż ich światło, pokonujące rocznie około dziesięciu trylionów kilometrów, na dotarcie do Ziemi potrzebowało milionów lat, co oczywiście dowodzi, że zostały one stworzone na długo przed czwartą epoką twórczą. Pogląd taki przeczy również oświadczeniu 1 Moj. 1:1, według którego niebo, tzn. Słońce, księżyce, planety, asteroidy, komety i gwiazdy zostały stworzone na długo przed pierwszym twórczym dniem. Nie wiemy jak długo przed nim, lecz jak właśnie wykazaliśmy, w przypadku niektórych gwiazd było to miliony lat temu. Pogląd ten przeczy również faktowi, że światło, choć bardzo słabe, docierało do Ziemi z zewnątrz w czasie pierwszego twórczego dnia (1 Moj. 1:3-5). Wiemy, że zanim nasza planeta została pokryta pianą, co doprowadziło do ogarnięcia jej gęstą ciemnością, była ona ciałem świecącym. Fakty te dowodzą, że ani 1 Moj. 1:3-5 nie mówi o pierwszym stworzeniu światła, ani 1 Moj. 1:14-19 nie mówi o pierwszym stworzeniu Słońca, Księżyca i gwiazd. Pierwsza grupa wersetów dotyczy raczej pierwszego pojawienia się na Ziemi światła z zewnątrz, po tym, jak otrzymała ona swe okrycie z piany, a druga pierwszego przebicia się światła Słońca, Księżyca i gwiazd przez wciąż nie opadnięte pierścienie Ziemi w stopniu wystarczającym do tego, by ciała te stały się widoczne dla zwierząt, gdyby w tym czasie znajdowały się one na Ziemi. Innymi słowy, opadła wystarczająca ilość pierścieni, by Słońce mogło stać się widoczne na początku czwartego twórczego dnia, gwiazdy przy jego końcu, a Księżyc jakiś czas po jego połowie.