Epifaniczny tom 2 – rozdział 9 – str. 410
Czwarty dzień twórczy – słońce, księżyc, gwiazdy
Są one zatem dobrymi znakami położenia i kierunku. Dokładne badania poświęcone ich położeniu w relacji do Ziemi z pokolenia na pokolenie pozwalają wtajemniczonym zrozumieć, gdzie można je znaleźć o dowolnej godzinie dowolnego dnia roku. Są one zatem wiarygodnymi znakami pozycji i kierunku. Fakt ten jest także z wielkim pożytkiem wykorzystywany przez astronomów. Widoczna jest w tym niezawodność Boskich dzieł twórczych. Astronom może określić położenie ciał niebieskich na wiele tysięcy lat w przeszłości lub w przyszłości, co w rzeczywistości możemy zauważyć w planetariach. Dają one, szczególnie Księżyc, pożyteczne znaki rolnicze. Wykorzystywanie tych ciał niebieskich jako znaków przez astrologię jest okultyzmem i demonizmem, z czym lud Boży nie powinien mieć nic wspólnego (5 Moj. 18:10).
Jednak główna funkcja ciał niebieskich jako znaków jest symboliczna, np. słońce jako znak posiada wiele symbolicznych zastosowań. Przede wszystkim, symbolizuje ono Boga jako światło (Dawcę prawdziwej wiedzy) wszechświata oraz Jego ludu (Izaj. 60: 19, 20; Psalm 84:12). Następnie, reprezentuje ono naszego Pana jako światło świata (Jana 9:5). Po trzecie, symbolizuje Biblię jako udzielającą światła (Obj. 1:16; 10:1, por. z 2Kor. 4:6; Obj. 19:17; 22:5). Po czwarte, reprezentuje ono prawdziwy Kościół jako światło świata (Mat. 5:14). Po piąte, reprezentuje Jezusa i Kościół jako światła dla świata w Tysiącleciu (Mal. 4:2; Mat. 13:43). Po szóste, reprezentuje ono Nowy Testament (Psalm 121:6; Izaj. 13:10; 30:26; 60:19; Łuk. 21:25;Dz. 2:20; Obj. 12:1; 21:23 , itp.). Po siódme, reprezentuje ono nominalny kościół jako imitację Kościoła prawdziwego (Obj. 9:2; 16:8). Po ósme, reprezentuje papieża jako fałszywe słońce kościoła rzymskokatolickiego (Jer. 15:9). Po dziewiąte, jest używane jako symbol silnych pokus (Izaj. 49:10; Mat. 13:6; Obj. 7:16). No i wreszcie, reprezentuje ono szatana jako