Epifaniczny tom 2 – rozdział 5 – str. 307
Chaos
„Złożył do skarbu przepaści [zagłębienia ziemi, w których leży morze, są symbolicznym skarbem dla morza (Psalm 33:7)]”. „Sądy [nauki] twoje jako przepaść wielka [głębia Boskich myśli jest tutaj porównana do wielkiej głębokości morza (Psalm 36:7)]”. „Przepaśćprzepaści przyzywa, na szum upustów twoich: wszystkie powodzi twoje i nawałności twoje na mnie się zwaliły [jeden głęboki smutek jako morze kłopotów przywołuje następny przez szum trapiących doświadczeń, jakie Bóg dał Psalmiście (Psalm 42:8)]”. „Wzruszyły się przepaści [Morze Czerwone w czasie przejścia Izraela (Psalm 77:17)]”. „Z przepaści [mórz ucisku] ziemskich znowu wywodzisz mnie (Psalm 71:20)”. „Napoił ich jako z przepaści wielkich [wody, które wypłynęły z uderzonej skały były tak obfite, iż wydawało się, że ich źródłem musiało być podziemne morze (Psalm 78:15)]”. „Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją [przed pierwszym i trzecim twórczym dniem wody okrywały całą Ziemię (Psalm 104:5)]”. „Przewiódł ich przez przepaści [Morze Czerwone (Psalm 106:9)]”. „Wstępują aż ku niebu, i znowu zstępują do przepaści [gdy ucisk usunie w Armagedonie symboliczne niebiosa, w anarchii pociągną one za sobą zbuntowanych, symboliczne morze, którego fale doprowadzane są do furii przez wiatry gniewu (Psalm 107:26)]”. „W morzu i we wszystkich przepaściach [jeziorach itp. (Psalm 135:6)]”. „Smoki i wszystkie przepaści [oceany, morza, jeziora itp. (Psalm 148:7)]”. „Umiejętnością jego [Boga] rozstąpiły się przepaści [wody, które pokrywały całą ziemię przed pierwszym dniem twórczym i aż do dnia trzeciego, zostały rozdzielone od lądu i utworzyły morza (Przyp. 3:20, por. 1Moj. 1:2,7)]”. „Gdy jeszcze nie było przepaści, spłodzona jestem [kiedy stworzony został Logos, nie istniał ani stan z 1Moj. 1:2, ani z w.7 (Przyp. 8:24)]”. „Gdy rozmierzał okrągłość nad przepaściami [gdy przez symboliczną okrągłość Bóg wyznaczał