Epifaniczny tom 2 – rozdział 5 – str. 312
Chaos
na Ziemię jako deszcz w strefach umiarkowanych i gorących oraz jako śnieg w strefach zimnych] wszystkie [pozostałe] źródła [pierścienie zwane są źródłami wielkiej przepaści, ponieważ były one źródłem] przepaści wielkiej [głębokich wód ziemi], i okna niebieskie otworzyły się [niemal przezroczyste wody, które stanowiły najdalszy pierścień, były symbolicznymi oknami, przez które ludzie na ziemi mogli oglądać słońce, księżyc i gwiazdy. Te symboliczne okna niebios (1Moj. 1:8) zostały symbolicznie otwarte przez przerwanie i upadek najdalszego pierścienia, co wywołało potop] (…) I zamknęły się źródła przepaści i okna niebieskie [przestały istnieć, w wyniku czego], zahamowany został deszcz z nieba [ustał on, ponieważ nad obszarem atmosfery nie było już więcej wodnego pierścienia]”.
Psalm 104:3, 6:„Któryś zasklepił na wodach [pośród ciężkich poduszkowych oparów i między wodami tworzącymi pierścień niżej i powyżej] pałace swoje [para i opary jako poduszki między różnymi pierścieniami były symbolicznym sklepieniem, które opierało się na niżej leżącym pierścieniu i podtrzymywało pierścień leżący nad nim, sprawiając, że przestrzeń między nimi stawała się symbolicznym pałacem, pokojem, który Bóg wykorzystywał jako warsztat, działając twórczo w każdym z nich dopóty, dopóki przez swoją symboliczną podłogę pierścień taki nie opadł i nie połączył się z obszarem atmosfery leżącym poniżej]; który używasz obłoków zamiast wozów [jest to prawda w odniesieniu do obłoków pary i oparów między pierścieniami oraz w odniesieniu do obłoków, jakie powstały po upadku ostatniego pierścienia, ponieważ Bóg użył tych pierwszych i używa tych drugich jako narzędzi Swych twórczych i opatrznościowych symbolicznych przejażdżek] (…) przepaścią [wodami z 1Moj. 1:2] jako szatą [w czasie sprzed pierwszego i aż do trzeciego twórczego dnia, kiedy to wody okrywały całą ziemię] przyodziałeś ją [ziemię],