Epifaniczny tom 2 – rozdział 5 – str. 330
Chaos
jest to prawdziwe wyjaśnienie tego zjawiska (Popular Science Review, 1871, s.307). Pasy te są prawdopodobnie efektem ogromnych mas pary wylewających się z wielką siłą z planety. Ponieważ atmosfera Jowisza jest prawdopodobnie niezmiernie głęboka, prędkość obrotowa jej górnych partii jest o wiele większa niż prędkość powierzchni tej planety, i dlatego para formuje się w pasach [pierścieniach] równolegle do równika planety. Pogląd ten prowadzi nas do wspaniałych wniosków w odniesieniu do stanu Jowisza.
„Pod powłoką chmur, jaka tworzy powierzchnię planety widoczną dla ziemskiego obserwatora, zachodzą procesy niezwykłej natury. Rzeczywisty glob planety wydaje się być intensywnie rozgrzany, może roztopiony w wyniku gwałtownego ciepła, jakie go przenika. Masy pary bez przerwy pnącej się w górę z powierzchni tego ognistego globu natychmiast zbierają się w strefy [pierścienie] z powodu nagłej zmiany odległości od środka. To, co jest całkowicie niezrozumiałe, gdy traktujemy powierzchnie Jowisza tak jak Ziemię, owiewaną wiatrami biegunowymi i równikowymi, staje się łatwe do zrozumienia, gdy uznamy istnienie strumieni pary szybko pędzących w górę (p. Proctor w Monthly Packet, październik, 1870).
„Zakładając więc, że atmosfera Jowisza posiada wielką głębokość i jest obciążona masami pary wodnej, rezultatem nagłego prądu rozgrzanego, lecz stosunkowo suchego powietrza lub gazu byłoby natychmiastowe wchłonięcie całej lub znacznej części pary, czego wynikiem będzie przezroczystość tej części pary, która zostanie tym dotknięta. Widzimy to ciągle na małą skalę w naszej własnej atmosferze, gdy ciężka chmura styka się z ciepłym strumieniem powietrza i szybko rozpływa. Wiele gwałtownych zmian, jakie obserwowano w wyglądzie Jowisza, jest łatwych do wyjaśnienia,