Epifaniczny tom 2 – rozdział 5 – str. 335
Chaos
że Jego moc (duch) wykonywana poprzez służbę dobrych aniołów nie będzie bez końca znosić oporu złych ludzi w czasach przed potopem. Boska moc zstępująca na Baalama i umożliwiająca mu prorokowanie jest opisana jako Duch Boży zstępujący na niego (4Moj. 24:2). Podobne przykłady podaliśmy już w wyżej przytoczonych wersetach związanych z Otonielem, Gedeonem, Jeftem, Samsonem, Saulem i Dawidem. Znamienne przykłady tej samej manifestacji Bożego Ducha jako mocy występują w przypadku dwóch grup posłańców wysłanych przez Saula w celu pochwycenia Dawida, a następnie w odniesieniu do samego Saula (1Sam. 19:18-24). Dobre ilustracje identycznego użycia tego słowa znaleźć można w przypadku Eliasza (1Król. 18:12; 2Król. 2:16), Azariasza (2Kron. 15:1), Zachariasza (2Kron. 24:20), Dawida (Psalm 139:7), Ezechiela (Ezech. 11:5, 24), Izraela (Mich. 2:7) oraz Micheasza (Mich. 3:8). Skąd to wiemy? Skoro osobowe aspekty Ducha pojawiły się dopiero przy Jordanie i w dniu Zielonych Świąt, przypadki te muszą być ilustracją nieosobowego użycia terminu Duch Boży, ponieważ wszystkie one są przykładami ze Starego Testamentu. Stąd wiemy, że wyrażenie Duch Boży w nich wszystkich ma znaczenie mocy, wpływu Boga. Kontekst określenia Duch Boży z w.2 potwierdza to samo, ponieważ żadne osoby nie są podane jako przedmiot jego działalności; działalność taka dotyczyła bowiem powierzchni Ziemi, jej pierwotnego okrycia i bezbrzeżnego oceanu; a zatem nie mógł on działać w tym przypadku osobowo, gdyż do takiego działania potrzebne są osoby.
Po rozważeniu znaczenia terminu Duch Boży z naszego tekstu dobrze będzie, jeśli przeanalizujemy znaczenie terminu unosił się nad, który występuje w naszym tekście. Hebrajskim słowem jest tutaj ra-chaph. Występuje w Biblii tylko trzy razy. Oprócz tego miejsca można je znaleźć u Jer. 23:9 (Poruszyły się wszystkie kości moje) oraz 5Moj. 32:11 (Jako orzeł