Epifaniczny tom 2 – rozdział 2 – str. 50
Świat Ducha
który jako część swej zawartości zawiera rzecz lub rzeczy wymienione w rzeczowniku rządzącym dopełniaczem. Wyrażenie „pierworodny wszystkich rzeczy stworzonych” jest w grece dopełniaczem cząstkowym i dlatego jako część samego siebie zawiera rzecz zawartą w rzeczowniku, który nim rządzi, tzn. pierworodny. Oznacza to zatem, iż ten pierworodny jest częścią stworzenia, tak więc został stworzony, i dlatego ma początek. Po drugie, nazwanie go pierworodnym wszystkich rzeczy stworzonych lub wszelkiego stworzenia dowodzi, iż powstał On poprzez akt twórczy, tak samo jak ci, którzy są późniejszymi stworzeniami.
Równie mocne pod tym względem jest Obj. 3:14, które nazywa Go „początkiem stworzenia Bożego”. Proszę zauważyć, że tekst ten nie nazywa naszego Pana zapoczątkowującym stworzenie Boże; takie przeinaczenie nie tylko byłoby błędnym tłumaczeniem, lecz przeczyłoby drugiej części wyrażenia: „stworzenia Bożego”. Jeśli bowiem, jak dowodzi tego to wyrażenie, akt twórczy należy do Boga, sam Bóg przynajmniej musiał go rozpocząć; tak więc nie rozpoczął go Syn Boży. Poprawne tłumaczenie „początek stworzenia Bożego” wykazuje, że Bóg rozpoczął twórcze dzieło przez stworzenie Logosa, który był pierworodnym Boga. Dowodzi to zatem, że Logos jako istota stworzona jest częścią stworzenia, a więc został zarówno stworzony, jak i miał w wyniku tego początek.
Psalm 89:28 zawiera kolejny stosowny dowód: „Ja go też za pierworodnego wystawię i za wyższego nad królami ziemi”. Wyrażenie pierworodny oznacza stworzenie, a więc i początek, dokładnie tak samo jak wyrażenie zrodzeni później. W wersecie tym mówcą jest niewątpliwie Bóg, a Chrystus jest tym, o którym mowa (pierworodnym Boga), zaś ci zrodzeni później obejmują aniołów (Ijob 38:7), Adama i Ewę (Łuk. 3:38) oraz dzieci Boże Wieku Ewangelii (Jana 1:12; 3:3,5). Podobny dowód pochodzi z Żyd. 1:6, gdzie o naszym Panu