Epifaniczny tom 2 – rozdział 2 – str. 87
Świat Ducha
stworzonymi duchami była przynajmniej ta różnica w naturze. Jesteśmy jednak zdania, że różne nazwy – cherubini, serafini, księstwa, trony, zwierzchności, moce i aniołowie z 1 Moj.3:24; Iz.6:2,6; Rzym.8:38; Efez.1:21; 3:10; Kol.1:16 – oznaczają siedem różnic w naturze między tymi niebiańskimi istotami i jako takie są wyrazem rozległej twórczej mądrości Boga. Jeśli jednak nazwy te nie oznaczają różnic w naturze, z pewnością oznaczają różnice w randze tych istot. Wynika to z samego użycia i znaczenia tych terminów. Wyrażenie arch (główny) anioł oznacza różnicę między rangą Logosa a rangami pozostałych duchowych stworzeń; całkowicie słuszny wydaje się wniosek, że pozostałe wyżej wymienione nazwy oznaczają różnice zarówno co do natury, jak i rangi. Ponieważ jednak Pan nie zechciał udzielić nam pewności co do tego, czy duchy niższe od Logosa różnią się w naturze, nie powinniśmy być w tym dogmatyczni.
Przechodzimy obecnie do omówienia ich działalności, ograniczając się do dobrych aniołów. Upadłymi aniołami zajmiemy się później. Są trzy oddzielne dzieła, w których Biblia przypisuje udział dobrym aniołom: uczestniczyli w dziełach stworzenia, objawienia i opatrzności, z czego te dwa ostatnie – w odniesieniu do sprawiedliwych i złych. Ich udział w dziele stworzenia polegał na pomaganiu Logosowi. Jak wykazaliśmy powyżej, Bóg jest Stwórcą w znaczeniu Źródła, Utrzymującego i Nadzorującego; Logos jest Stwórcą w znaczeniu Narzędzia stworzenia; aniołowie są pomocnikami Logosa w realizowaniu pod Jego kierunkiem różnych szczegółów. Przykład architekta budowlanego, dostawcy materiałów i kierownika dobrze ilustruje rolę Ojca w stworzeniu; przykład wykonawcy budowlanego dobrze ilustruje rolę Logosa w stworzeniu, podczas gdy przykład pracowników wykonawcy dobrze ilustruje rolę aniołów w stworzeniu. Wnioskujemy to z faktu, że o tych ostatnich