Epifaniczny tom 2 – rozdział 2 – str. 91
Świat Ducha
pomagały Mu w kierowaniu wydarzeniami związanymi z udzielaniem Przymierza Zakonu, począwszy od wyzwolenia Izraela przez paschę, która była pierwszą instytucją Przymierza Zakonu, w działalności na jego rzecz przy Morzu Czerwonym, w posyłaniu im manny i przepiórek oraz kierowaniu ich innymi doświadczeniami i potrzebami na pustyni (2 Moj.23:20,23; 4 Moj.20:16; Iz.63:9).
Jest bardzo prawdopodobne, że aniołem, który budził Eliasza pod drzewem jałowca i dwukrotnie dostarczał mu pokarm i napój, by wzmocnić go na czterdziestodniową podróż do góry Bożej – był ktoś inny niż Logos, na co wskazuje nieokreślony sposób wprowadzenia go do narracji – „anioł” – podczas gdy Logos, tam gdzie występuje i działa, jest zwykle wprowadzany w sposób określony – „Anioł Pański” (1 Król.19:5-8). Aniołowie usługujący Bogu i będący w gotowości do służby na rzecz Izraela (2 Kron.18:18) dowodzą, iż pomagali oni także Logosowi w Jego działalności wobec ludu Bożego. Wszyscy przypominamy sobie, jak otoczyli oni Elizeusza i chronili go przed sztuczkami i podstępami Syryjczyków, do których zaufanie dało mu pokój pośród zagrożenia, podczas gdy jego sługa Giezy był w wielkim strachu, dopóki jego oczy nie zostały otworzone na ich widok (2 Król.6:17). Ta sama myśl zawarta jest w Ps.68:18, gdzie aniołowie nazwani są Bożymi wozami. Wielu z nas od dzieciństwa często rozmyślało o uratowaniu przez nich Daniela w jaskini lwów (Dan.6:22). Z jaką miłością usługiwał anioł Zachariaszowi (Zach.1:12-14). Wiele ze znamiennych przypadków wyzwolenia Izraela z pewnością dokonywanych było przy anielskiej pomocy, chociaż opis wyraźnie tego nie podaje, jak np. pokonanie Madianitów przez 12 000 Izraelczyków bez straty choćby jednego Żyda (4 Moj.31), przez Gedeona bez straty ani jednego Izraelity (Sędz.7:8) oraz wielkie szkody wyrządzone Filistynom przez jednostki,