Epifaniczny tom 2 – rozdział 2 – str. 96
Świat Ducha
ludzkość, jego imię brzmiało Lucyfer -nosiciel światła (Iz. 14:12). W naturze i randze był cherubinem, jednym z najwyższych z wszystkich aniołów (Ezech. 28:14,16). Ezech. 28: 12-19, zwracając się do niego jako króla Tyru (ponieważ Tyr symbolizuje obecny zły świat, którego władcą jest szatan), daje nam dość dokładny opis Lucyfera, zanim zgrzeszył i po tym jak zgrzeszył oraz jego ostatecznego końca – unicestwienia. Zarówno w języku literalnym, jak i symbolicznym w.12-15 przedstawiają jego doskonałość fizyczną, umysłową, moralną i religijną. Wyrażenie: Ty, co pieczętujesz sumy odnosi się do pełni jego doskonałości, intelektualnej (pełen mądrości) i fizycznej, moralnej i religijnej, ponieważ słowo piękność dotyczy jego zalet fizycznych, moralnych i religijnych. Był takim jeszcze przez pewien czas po tym, jak został aniołem stróżem Adama i Ewy w Edenie (w.13,14). Jego moralne i religijne zalety przed upadkiem są bardziej szczegółowo przedstawione przez figurę okrycia drogocennymi kamieniami (w. 13); bowiem te i inne drogocenne kamienie są użyte jako symbole moralnej i religijnej doskonałości uwielbionego Kościoła – Oblubienicy, Małżonki Baranka jako Nowego Jeruzalem (Obj. 21:11-21), podobnie jak należą one do kamieni wymienionych w napierśniku najwyższego kapłana (2 Moj. 39:10-13). W. 14 najpierw opisuje jego działalność w Edenie jako stróża Adama i Ewy, a następnie jego stanowisko i działalność wśród niebiańskich zastępów. W.15 dowodzi, iż był on doskonale sprawiedliwy i dobry od czasu swego stworzenia prawdopodobnie przez miliony następnych lat, aż do upadku w grzech w Edenie. Jego późniejsza degradacja obrazowo jest przedstawiona w w. 16-18, podczas gdy jego końcowy wpływ i unicestwienie w Małym Okresie po Tysiącleciu opisane są w w.19. W ten sposób Pismo Święte podaje nam obszerny opis historii tego cherubina.
Dotychczas znamy go pod nazwą Lucyfera, cherubina nakrywającego (strzegącego) i szatana, ale w Biblii jest on także