Epifaniczny tom 2 – rozdział 2 – str. 109
Świat Ducha
zaszczytów, wygód, bogactwa i luksusów. Sposobności zdobycia takich rzeczy czyni środkami wpływania na nich, by czynili to, co on chce, oraz by blokować czynienie przez nich tego, czego on nie chce i co czyni dla nich wówczas szkodliwym i niekorzystnym. W ten sposób zniewala ich sobie. To, że składa takie oferty jako środki zabezpieczenia się, by czynili oni to, co on chce, możemy zauważyć w trzykrotnym kuszeniu Jezusa, w czasie którego w zamian za Jego służbę zaoferował Mu korzyści rządowe (dam ci tę całą władzę), religijne (rzuć się w dół) i własnościowe (zamień kamienie w chleb; Mat.4:1-11; Łuk.4:1-13). Podczas gdy Jezus odrzucił te pokusy, przywódcy rządowi, religijni i własnościowi ulegli im (2 Tym.2:26;Dz.13:10; Mat.13:22; 2 Tes.2:9). W ten sposób przez zwodzenie ich oraz przez ich samolubstwo manipuluje nimi, by czynili i wprowadzali w życie to, co on chce, tak jak ogranicza ich w czynieniu i wprowadzaniu w życie tego, czego nie chce, przez czynienie tego szkodliwym i mniej lub bardziej rujnującym dla nich.
W ten sposób szatan zdobył kontrolę nad rządami. Ponieważ przez monarchię absolutną może sprawować tę kontrolę łatwiej niż przez monarchię ograniczoną czy republikę, początkowo stworzył takie rządy i usiłował utrzymać je takimi jak najdłużej. Ustępował na rzecz monarchii ograniczonych tylko wtedy, gdy ludzie nie chcieli już dłużej tolerować monarchii absolutnych, a później ustępował na rzecz republiki dopiero wtedy, gdy ludzie nie chcieli już dłużej być poddani monarchii ograniczonej. Stąd powstawanie i upadanie różnych królestw porządku szatana. Co więcej, uzyskał kontrolę nad popularną religią. Uczynił ją tak zabobonną i tak błędną, jak było to możliwe, odpowiednio do stopnia tolerowanego przez ludzi. Tylko wówczas pozwalał na usunięcie większych form zabobonów, gdy ludzie nie chcieli już dłużej ich tolerować. Tak więc od czasu do czasu musiał