Epifaniczny tom 2 – rozdział 2 – str. 116
Świat Ducha
przywódcom chrześcijańskim, atakującym jego błędy, a głoszącym prawdy Boże, gdyż właśnie je uczynił obiektem swych ataków.
Szatan nie zadowolił się jedynie ustanowieniem i zapoczątkowaniem królestwa w rywalizacji i opozycji wobec Boga, lecz w celu urzeczywistniania swych zamierzeń używa także urzędników i poddanych ziemskiej sfery swego królestwa. Powyżej wykazaliśmy, w jaki sposób wykorzystał takich urzędników do realizacji swych celów, lecz nie wskazaliśmy, w jaki sposób dokonuje tego z innymi obywatelami tego królestwa. „Posługuje się” nimi w zależności od ich talentów, stanowisk i przydatności dla jego projektów. Oczywiście dokładnie oszukuje ich co do charakteru swych czynów i zamiarów przez przemawianie do ich zróżnicowanego poziomu degradacji, samolubstwa i ignorancji. Im bardziej utalentowane były narzędzia, jakie mógł znaleźć dla swych dzieł i celów, tym chętniej z nich korzystał. Niewątpliwie używał swej wiedzy o prawach dziedziczenia do wytworzenia charakterów i talentów podatnych na jego plany; wyjaśnia to pewne małżeństwa, jakie popierał, oraz przedporodowe doświadczenia, jakie aranżował, by uzyskać dla swych celów odpowiednie narzędzia własnego wyrobu. W przypadku wielu przywódców w świecie edukacji i nauki, społeczeństwa i domu, sztuki i filozofii, estrady i trybuny, rozpusty i zbrodni – wszędzie można dostrzec manipulowanie przez szatana prawami dziedziczenia.
Następnie zatroszczył się o to, by ich przygotowanie, doświadczenia, otoczenie i kontakty sprzyjały dostosowaniu ich do jego projektów; szatan bowiem zawsze miał różne plany dla różnych warstw społecznych, z których i przy pomocy których skonstruował swe formy społeczeństwa. I tak pragnął, by niektórzy zostali przywódcami w edukacji i nauce, inni w społeczeństwie i domu, inni w sztuce i nauce,