Epifaniczny tom 2 – rozdział 2 – str. 150
Świat Ducha
w doskonałości odziedziczą rajską ziemię jako swe doskonałe i wieczne królestwo sprawiedliwości i szczęścia.
Doświadczenia Mojżesza i Izraela oraz faraona i Egipcjan przy Morzu Czerwonym są jednym z biblijnych typów doświadczeń w Małym Okresie Chrystusa i wiernych restytucjonistów z jednej strony oraz szatana, upadłych aniołów i bezbożnych ludzi z drugiej. Ci pierwsi docierają do bezpiecznego miejsca wiecznego szczęścia, tych drugich spotyka wieczne zniszczenie jako wynik ich bezbożnych postaw, podczas gdy pieśń chwały dla Jehowy śpiewana przez Izraelitów już na drugim brzegu to hymn alleluja z udziałem chóru wszystkich na niebie i na ziemi – hymn, który będzie śpiewany, a także przeżywany (Obj.5:13). Taki koniec Boskiego planu objawia prawdziwy charakter i dzieło szatana. Jeśli chodzi o wybranych, w najlepszym razie posłuży on jako narzędzie do wyciągania Boskich kasztanów z ognia, jako kamień szlifierski do ich szlifowania, jako narzędzia i materiały kamieniarza do nadawania im kształtu, gładkości i połysku, jako nożyce do ich przycinania, rózga do dyscyplinowania i urządzenia badawcze do próbowania. Dla świata obecnie jest on w najlepszym razie ogniem, który pali ich po to, by poparzeni, nauczyli się bać ognia, a w Małym Okresie będzie lwem ryczącym, który skłoni wiernych do szukania schronienia u Boga, z dala od szkodliwej mocy lwa, który pożre niewiernych pozostających w zasięgu jego łapy. Te dobre rezultaty nie są wynikiem jego planów czy zamierzeń, lecz efektem kierowania przez Pana niekorzystnymi rzeczami dla chwały Jego Imienia przez błogosławienie wiernych i zniszczenie niewiernych. W tym, w czym jest zły i najgorszy – swych myślach, charakterze i czynach – jest on winny wszelkiego zła, i to o wiele bardziej niż zdołaliśmy to opisać. Gdy zastanawiamy się nad jego przeszłymi, teraźniejszymi i przyszłymi czynami, a także nad jego końcem – unicestwieniem, zmuszeni jesteśmy powiedzieć: „Wielkie i dziwne są sprawy twoje, Panie Boże wszechmogący! Sprawiedliwe i prawdziwe są drogi twoje, o królu świętych! (…) że się okazały sprawiedliwe sądy twoje” (Obj. 15:3,4)!