Epifaniczny tom 2 – rozdział 3 – str. 219
Świat materii
„Ale on uczynił ziemię mocą swą; on utwierdził okrąg świata mądrością swoją, i roztropnością swoją rozciągnął niebiosa” (Jer. 10:12). „Tak mówi Pan, który daje słońce na światłość w dnie, postanowienie księżyca i gwiazd na światłość w nocy; który rozdziela morze, a huczą nawałności jego; Pan zastępów imię jego” (Jer. 31:35). „Który gdy głos wypuszcza, wody na niebie szumią, a który sprawia, aby występowały pary od kończyn ziemi i błyskawice ze dżdżem przywodzi, a wywodzi wiatr z skarbów swoich” (Jer. 51:16). „Albowiem oto on jest, który kształtuje góry, a tworzy wiatry (…) on z rannej zorzy ciemność czyni, a depcze wysokości ziemi; Pan Bóg zastępów jest imię jego” (Amos 4:13). „Szukajcie, mówię, tego, który uczynił Baby [Plejady] i Oriona, który cień śmierci w poranek odmienia i dzień w ciemności nocne” (Amos 5:8). „Który na niebiosach zbudował pałace swoje, a zastęp swój na ziemi uszykował; który może zawołać wody morskie, a wylać je na oblicze ziemi; Pan jest imię jego” (Am. 9:6). Oto główne teksty, które wskazują, iż stworzenie posiada cechę wzniosłości. Skoro samo stworzenie jest wzniosłe, tym bardziej Bóg, największa, najwznioślejsza i budząca największy respekt ze wszystkich istot ożywionych i nieożywionych. W wielu zacytowanych przez nas wersetach razem ze wzniosłością stworzenia pokazana jest wzniosłość Boga. Przytoczyliśmy je po to, by dostarczyć naszym czytelnikom sporą listę takich wersetów do dalszego ich przebadania.
Następną cechą stworzenia jako produktu, którą chcielibyśmy omówić, jest porządek. Przez porządek jako przymiot stworzenia rozumiemy zaletę, dzięki której we wszechświecie widać istnienie logicznego układu i harmonii wśród wszelkiego rodzaju rozmaitości działania.