Epifaniczny tom 2 – rozdział 3 – str. 247
Świat materii
Inne godne uwagi gwiazdy zmienne to: Alfa Herculis (3,1 do 3,9), Beta Lyrae (3,4 do 4,1, w czasie 12,9 dni), R Lyrae (4,0 do 4,7), Beta Pegasi (2,2 do 2,7), nieregularnie zmieniająca się Myra [cudowna] w gwiazdozbiorze Cetus (1,7 do 9,6, w czasie 331 dni), Rho Persei (3,4 do 4,2), I Carinae (3,6 do 5,0, w czasie 35,5 dni), R Carinae (4,5 do 10,0, w czasie 309 dni), Beta Doradi (3,7 do 4,6, w czasie 10 dni), L2 Puppis (3,4 do 6,2, w czasie 140 dni) i V Puppis (4,1 do 4,8, w czasie 1,4 dni). Zmienność wielkości gwiazdowej niektórych gwiazd z pewnością posiada cechę cudowności.
Cudowność cechuje także gwiazdy wielokrotne, tj. takie, w których istnieje wiele gwiazd i grup gwiazd, z których każda dla obserwatora patrzącego gołym okiem wydaje się tylko jedną gwiazdą, lecz która przy pomocy lornetki lub teleskopu okazuje się liczyć dwie lub więcej gwiazd. Zjawisko to jest wynikiem różnych przyczyn. Czasami gwiazdy, które tworzą gwiazdę wielokrotną, są bardzo blisko siebie, tak blisko, że krążą wokół siebie; w innych przypadkach są bardzo odległe, lecz kąt między nimi z punktu widzenia naszego oka jest bardzo mały, tak mały, że często wynosi mniej niż jedną sekundę, tzn. 1/3600 stopnia. Skomentujemy kilka takich przykładów. Wśród takich wielokrotnych gwiazd najczęściej występują gwiazdy podwójne. Pierwsza podwójna gwiazda została odszyfrowana jako taka przez Jean’a Baptiste Riccioli w 1650 roku. Jest nią Mizar, środkowa gwiazda w dyszlu Wielkiego Wozu. Dwie składowe Mizar znajdują się w odległości 15 sekund. Są one jednak tak dalekie od nas, że ich rzeczywista odległość wynosi 48 000 000 000 km. Po odkryciu, że Mizar jest podwójną gwiazdą, szybko następowało odkrywanie innych. Theta Orionis została rozbita na podwójną gwiazdę w 1656 roku, Gamma Arietis w 1664, Alfa Crucis i Alfa Centauri kolejno w 1685 i w 1689. Zasada dokładnego pomiaru podwójnych gwiazd jest wynikiem pracy Sir Williama Herschela, któremu astronomia zawdzięcza wiele innych wspaniałych i niezwykłych prac. Niebawem ilość odkrytych podwójnych gwiazd znacznie wzrosła. Obecnie uważa się,