Epifaniczny tom 2 – rozdział 14 – str. 544
Ewolucja nie jest metodą twórczą
człowieka jako prawidłowy i wymaga czegoś w rodzaju potopu z czasów Noego, który zniszczył wszystkich z wyjątkiem jednej pary i ich bezpośredniego potomstwa wraz z ich żonami. Matematyka całkowicie obala zatem ewolucję i potwierdza biblijny opis wieku człowieka.
Wszystkie powyższe obliczenia oparte są na założeniu, że ludzkość wywodzi się z jednej pary. Jednak według wielu ewolucjonistów, z małp z konieczności powstało o wiele więcej par. Tak więc powyższe liczby oparte na wieku człowieka w przedziale między 2 000 000 i 100 000, wzrosłyby ogromnie w stopniu zaskakującym, szczególnie ewolucjonistów! Jeszcze jeden argument potwierdza ich porażkę: gdyby rodzaj ludzki liczył 2 000 000 lat i musiał podwajać się 30,75 razy, by osiągnąć obecną populację, podwajałby się raz na 65 040 lat: 2 000 000 : 30,75 = 65 040. Oznacza to, że obecnie na świecie nie byłoby nawet 4 Arabów ani 4 Żydów; musieliby oni bowiem żyć ponad 61 000 lat, zanim nastąpiłoby pierwsze podwojenie! Dane te dowodzą, że człowiek nie mógł rozwinąć się ze zwierząt. Musi być bezpośrednim stworzeniem ręki Bożej, i to w warunkach i przedziale czasowym przedstawionym w Biblii, której stosowne oświadczenia są racjonalne.
Drugim argumentem jednoznacznie przeciwnym pewnym formom ewolucji jest jedność rodziny ludzkiej. Biblia formułuje go w następujący sposób: Bóg „uczynił z jednej krwi wszystek naród ludzki, aby mieszkał po wszystkim obliczu ziemi”. Następujące fakty dowodzą tej jedności. Wszystkie rasy ludzi łączą się ze sobą, a ich potomstwo zachowuje płodność, podczas gdy według ewolucji nie mogłyby się one krzyżować i mieć płodnego potomstwa, tak jak różne gatunki, takie jak koń czy osioł, nie mogą się krzyżować i mieć płodnego potomstwa. Gdyby pewne formy ewolucji były prawdziwe, istniałyby różne szczepy ludzkiej rodziny wywodzące się z różnych gatunków, które w ten sposób nie byłyby zdolne do dania płodnego potomstwa. Tak więc płodność potomków