Epifaniczny tom 2 – rozdział 13 – str. 507
Szósty dzień – człowiek (c.d.)
Jego twórczej mądrości, mocy, sprawiedliwości i miłości. Gdy przyglądamy się człowiekowi we wszystkich cudach jego budowy fizycznej, wykrzykujemy: Człowiek jako dzieło ręki Boga jest nieodpartym dowodem istnienia Stwórcy i Jego chwalebnego charakteru!
Po zakończeniu krótkiego opisu pierwszego elementu stworzenia człowieka – jego ciała – przechodzimy do przestudiowania drugiego elementu: połączenia go z tchem, oddechem, tchem żywotów (takie jest dosłowne tłumaczenie hebrajskich słów nishmat chayim – 1Moj. 2:7), tzn. z oddechem wspólnym dla wszystkich żyjących zwierząt – powietrzem. Z powodu powszechnego niezrozumienia znaczenia drugiego elementu stworzenia człowieka, połączenia z ciałem tchu żywotów, zacytujemy najpierw tłumaczenie stosownych słów z Przekładu Ulepszonego: „I tchnął [Jehowa] w nozdrza jego [Adama] dech żywotów”. Z następujących wersetów oczywiste jest, że wyrażenie dech żywotów (nishmat chayim) oznacza powietrze wchodzące do nozdrzy wszystkich oddychających stworzeń; w tekstach tych słowa, które są podane jako tłumaczenie hebrajskiego słowa neshamah, podajemy kursywą: (1) wszystko, którego tchniący duch żywota (dosłownie: dech powietrza żywotów) był w nozdrzach jego (1Moj. 7:22). (2) Żadnej duszy (dosłownie: żadnego oddechu, tzn. żadnej oddychającej osoby) żywić nie będziesz (5Moj. 20:16). (3) Wszystkie dusze (dosłownie: wszystek oddech) wytracił [Jozue (Joz. 10:40)]. (4) Nie zostało nic żywego (dosłownie: żaden oddech – Joz. 11:11). (5) Nie zostawiając nikogo żywego (dosłownie: żadnego oddechu – Joz. 11:14). (6) Na tchnienie ducha z nózdrz jego (dosłownie: na oddech powietrza z Jego nozdrzy – 2Sam. 22:16). (7) Nie zostawił żadnej duszy (dosłownie: żadnego oddechu – 1Król. 15:29) z narodu Jeroboamowego. (8) Tchu w nim nie zostało (1Król. 17:17). (9) Bo tchnieniem [oddechem] Bożym giną (Ijob 4:9). (10) Czyj duch [oddech] wyszedł od ciebie (Ijob 26:4)? (11) Póki staje tchu we mnie (Ijob 27:3).