Epifaniczny tom 2 – rozdział 13 – str. 511
Szósty dzień – człowiek (c.d.)
pozory prawdopodobieństwa, skłaniając swych rzeczników w tej sprawie do przytaczania wersetów, które traktują o Duchu znajdującym się w każdym członku Kościoła. Zauważmy jednak, że wyrażenia takie nigdy nie są używane w odniesieniu do ogółu świata ludzkości, o którym nigdy nie mówi się, że otrzymał Ducha przez ponowne spłodzenie: dotyczy to tylko członków Kościoła, którzy jako nowe stworzenia w Chrystusie są spładzani z Ducha i w ten sposób otrzymują Ducha spłodzenia, często nazywanego w Biblii Duchem. Nie jest to jednak istota duchowa; tym bardziej nie jest to istota duchowa jako zasadnicza część istoty ludzkiej: jest to Boskie serce, umysł i wola – nowe stworzenie tylko w ludzie Bożym. Tak więc św. Paweł stwierdza (Rzym. 8:10): „ale jeśli Chrystus [nowe stworzenie] w was jest [ludzie Bożym, nie grzesznikach świata ludzkości], tedy ciało jest martwe dla grzechu [ofiarniczo – Rzym. 12:1; nie martwe przez grzech Adama, jak to jest w przypadku ogółu ludzkości (Rzym. 5:12), z której to śmierci zostaliśmy ożywieni przez wiarę w Chrystusa (Efez. 2:5)], a duch [nowe stworzenie, które posiada jedynie Kościół, nie świat] jest żywy dla sprawiedliwości [z powodu spłodzenia z Ducha żyje i powinien żyć sprawiedliwie i dla sprawiedliwości]”. W 2Kor. 4:7 to nowe stworzenie nazwane jest „tym skarbem”: „A mamy [Kościół] ten skarb w naczyniu glinianym”. Świat wcale nie posiada tego skarbu: Biblia niczego takiego nie uczy. Tak więc szatan oszukuje (2Kor. 4:4) większość świata przez błędne stosowanie do ogółu ludzkości twierdzeń Biblii należących wyłącznie do Kościoła, każąc mu wierzyć, że istnieje biblijna podstawa jego twierdzenia, że w człowieku znajduje się istota duchowa, która po śmierci żyje nadal w szczęściu lub mękach.
Podobnie szatan manipuluje różnymi znaczeniami, w których Biblia używa słowa duch, a to w celu zaciemnienia jego znaczenia w odniesieniu do człowieka. Czyni to przez narzucanie mu znaczenia istoty duchowej, szczególnie przez bardzo wypaczone stosowanie słowa duch [w znaczeniu zjawy – przypis tł.]