Epifaniczny tom 2 – rozdział 13 – str. 521
Szósty dzień – człowiek (c.d.)
wypaczają Boski charakter i nauki Biblii na temat istoty człowieka. Jak dowiedliśmy powyżej, 1 Moj. 2:7 uczy odwrotnie: że pierwszy proces twórczy doprowadził do powstania doskonałego ludzkiego ciała, a drugi sprawił, że do nozdrzy Adama weszło ożywcze powietrze. Na następnych stronach wykażemy trzeci proces twórczy – powstanie człowieka jako duszy ludzkiej.
Należy stwierdzić, że z wyjątkiem pierwszego kłamstwa szatana (1 Moj. 3:4, 5; Jana 8:44) Biblia nigdzie nie uczy, że istota ludzka staje się po śmierci istotą duchową, tzn. staje się jak bogowie, aniołowie, którzy są duchami (Ps. 8:6; 97:7; Żyd. 2:7; 1:6, 7, 14). Doktryna ta jest jedną z myśli pierwszej serii błędów kiedykolwiek nauczanych, a ponieważ jej autorem jest szatan, stanowi to gwarancję, iż jest ona błędem. Według tej doktryny, człowiek stanowi mieszaninę natur – zwierzęcej i duchowej, a śmierć człowieka jest ich rozdzieleniem. Natomiast według Biblii, człowiek jest duszą, która pojawia się przez połączenie ciała z zasadą życia i która przestaje istnieć, tzn. umiera w wyniku oddzielenia ciała od zasady życia. Jeśli prawidłowo odpowiemy na następujące pytania, obali to błąd szatana i potwierdzi prawdę Boga w tym temacie: jeśli śmierć jest rozdzieleniem ciała i duszy, w jaki sposób przebywanie pod wodą przez pół godziny wypędza z ciała istotę duchową, natomiast przebywanie pod tą samą woda w odpowiednio wyposażonym stroju do nurkowania lub łodzi podwodnej tego nie czyni? Jeśli jednak śmierć jest rozdzieleniem ciała i zasady życia, którą czerpiemy z powietrza, od razu rozumiemy, dlaczego to pierwsze doświadczenie prowadzi, a to drugie nie prowadzi do śmierci: w przeciwieństwie do drugiego, to pierwsze oddziela bowiem ciało od zasady życia.
Jeśli śmierć jest rozdzieleniem ciała i duszy – ducha, dlaczego przebywanie w próżni przez pół godziny sprawia, że duch opuszcza ciało, natomiast przebywanie w dobrze wentylowanym pokoju tego nie czyni? Jeśli jednak śmierć jest