Epifaniczny tom 2 – rozdział 13 – str. 526
Szósty dzień – człowiek (c.d.)
swe funkcje. Jej najwspanialszy efekt był w mózgu. Dała mózgowi Adama zdolność używania jego różnych funkcji. I tak: zasada życia umożliwiła mózgowi w jego władzach intelektualnych postrzeganie, zapamiętywanie i dedukowanie. W jego uczuciach religijnych udzieliła zdolności używania wiary, nadziei, samokontroli, cierpliwości, pobożności, miłości braterskiej i bezinteresownej. We władzach samolubnych umożliwiła mózgowi działanie pod względem zamiłowania do dobrej opinii o sobie, dobrej opinii innych, odpoczynku, żywotności, bezpieczeństwa, samoobrony, agresywności, ukrywania rzeczy szkodliwych, zdobywania, zachowywania, pokarmów, napojów, płci przeciwnej, współmałżonka, dzieci, rodziców, braci, przyjaciół, domu i kraju ojczystego. Umożliwiła mu także używanie pokory, skromności, przedsiębiorczości, samoofiary, nieskwapliwości, wyrozumiałości, przebaczenia, szczodrobliwości, zadowolenia, umiarkowania, czystości i bezstronności, a także gorliwości, cichości, łagodności, wielkoduszności, radości, posłuszeństwa i wierności. W zakresie woli udzieliła mózgowi zdolności wybierania lub odrzucania w zależności od usposobienia – osobistej preferencji.
Słowem, ożywiona życiem krew wszystkim władzom ciała, umysłu i serca umożliwiła wykonywanie swych funkcji jako elementów składowych osoby. I tak, doskonałe ciało, które leżało na ziemi jako pozbawiony życia organizm, ożywione połączeniem z zasadą życia we krwi stało się duszą, istotą żyjącą. Zwróćmy szczególną uwagę na to, że słowa z 1Moj. 2:7 nie brzmią: „i otrzymał człowiek duszę żyjącą”, jak uczą zaciemnieni przez szatana nauczyciele. Zwróćmy szczególną uwagę na to, że słowa z 1Moj. 2:7 nie brzmią: „i tchnął Bóg w nozdrza człowieka ducha i w ten sposób człowiek otrzymał duszę żyjącą”, jak uczą wyznania chrześcijańskie, naśladując pierwsze kłamstwo szatana. Opis jest bardzo wyraźny, bardzo jasny: „Bóg tchnął w nozdrza Adama dech żywotów; i stał się człowiek [ten pozbawiony życia,