Epifaniczny tom 2 – rozdział 13 – str. 529
Szósty dzień – człowiek (c.d.)
są one istotami odczuwającymi, są duszami. Następujące wersety nazywają w tekście hebrajskim niższe zwierzęta duszami (nephesh) (chociaż wiele przekładów zwykle nie tłumaczy słowa nephesh – „dusza” w odniesieniu do niższych zwierząt, co służy zaciemnianiu tego tematu), a więc muszą być duszami: 1Moj. 1:20,21,24,30; 2:19; 3Moj. 11:46; 24:18 [w pierwszym przypadku dosłownie: duszę zwierzęcia, natomiast w drugim i trzecim „bydlę za bydlę” powinno być oddane „duszę za duszę”]; 4Moj. 31:28; Przyp. 12:10 [dosłownie: duszę bydlątka swego]; Iz. 19:10 [nephesh, dusza, jest oddane tutaj jako ryb, lecz powinno być przetłumaczone jako dusz]. Tak więc piętnaście razy słowo nephesh jest użyte w odniesieniu do zwierząt, lecz przekład A.V. tłumaczy je poprawnie jako dusze tylko raz, zmuszony do tego kontekstem (4Moj. 31:28), który pod wyrażeniem dusze obejmuje ludzi i zwierzęta. Tak więc wcześniejsze, błędne opinie tłumaczy co do istoty duszy skłoniły ich do ukrycia stosowania słowa nephesh w znaczeniu duszy do niższych zwierząt, z wyjątkiem tego jednego przypadku, gdzie kontekst zmusił ich do oddania go jako duszy, gdyż jest tam ono użyte zarówno w odniesieniu do ludzi, jak i zwierząt.
W odniesieniu do istot ludzkich hebrajskie i greckie słowa oznaczające duszę (nephesh i psyche) są wymienne z zaimkami osobowymi i nieokreślonymi, przy czym te drugie występują wtedy, gdy słowo to użyte jest w sposób nieokreślony lub ze słowem osoba. Z powodu błędu, jakiemu nieświadomie ulegli tłumacze, przekład A.V. oddał słowo nephesh 35 różnymi słowami, natomiast psyche 5 różnymi słowami. Słowo nephesh występuje w Biblii 743, a psyche 103 razy. Tak naprawdę mają tylko trzy znaczenia: (1) życie, na które przekład A.V. tłumaczy je 163 razy (nephesh 123, a psyche 40 razy), (2) dusza, tzn. istota odczuwająca, osoba, którym przekład A.V. oddaje je 486 razy (nephesh 428, a psyche 58 razy) oraz (3) usposobienie,