Epifaniczny tom 2 – rozdział 13 – str. 534
Szósty dzień – człowiek (c.d.)
zostanie zachowane. A teraz analiza słowa psyche z Nowego Testamentu w znaczeniu usposobienia, serca i umysłu: Dz.Ap. 4:32; 14:2, 22; 15:24; Efez. 6:6; Filip 1:27; Kol. 3:23; Żyd. 12:3; 1Piotra 1:22; 2:11; 2Piotra 2:8, 14. W tych dwunastu przypadkach czytelnik może wprowadzić odpowiednie zaimki osobowe. Nasze rozważania dostateczne dowiodły zatem, że nephesh i psyche oznaczają: (1) życie, (2) duszę w znaczeniu istoty odczuwającej, a w odniesieniu do istoty ludzkiej – osobę oraz (3) usposobienie. Nie ma żadnego natchnionego wersetu używającego ich w znaczeniu istoty duchowej w człowieku.
Jedna z trzech definicji, jakie podaliśmy dla słów nephesh i psyche, obejmuje każde użycie tych słów w Biblii. Przytoczyliśmy dokładnie 418 z 846 przypadków wystąpienia tych słów (co z pewnością jest wystarczającą liczbą) jako liczne przykłady tych trzech znaczeń oraz przykłady wszystkich znaczeń tych słów w ich biblijnym użyciu. Według drugiej z tych definicji, tzn. duszy jako istoty odczuwającej, nie możemy poprawnie używać wyrażenia: mamy duszę, według tej definicji bowiem jesteśmy duszami. Jednak według pierwszej i trzeciej definicji, które odnoszą się do części nas samych, można powiedzieć: mam życie, mam usposobienie – serce i umysł. Niektórzy mogą jednak skłaniać się ku poglądowi, że według 1Moj. 2:7 ciało i dusza to to samo. Z Izaj. 10:18; Mich. 6:7; Mat. 10:28, gdzie są one wyraźnie skontrastowane, wynika, iż nie są one tym samym. Zauważmy, że 1Moj. 2:7 nie nazywa pozbawionego życia ciała duszą, chociaż z punktu widzenia tego, czym miało się ono stać, jest ono nazywane człowiekiem: „Stworzył tedy Pan Bóg człowieka [ciało] z prochu ziemi i natchnął w oblicze jego dech żywotów. I stał się człowiek duszą żyjącą”. Mamy tutaj przedstawione dwie składowe części człowieka: (1) ciało oraz (2) zasadę życia. Z połączenia tych dwóch powstała rzecz trzecia – dusza żyjąca. Zanim ciało zostało połączone z zasadą życia, nie było duszą, było po prostu