Epifaniczny tom 2 – rozdział 12 – str. 482
Szósty dzień – człowiek
ten dotyczył władz człowieka wyższych od władz fizycznych, a zatem dochodzimy do wniosku, że dotyczył on sfery umysłu, w odróżnieniu od ciała. Ten logiczny wniosek potwierdza Biblia, ponieważ słowo obraz jest w Biblii często używane w znaczeniu charakteru, tzn. cech umysłu w odróżnieniu od ciała. I tak, o złym usposobieniu bezbożnych mówi się jako o ich obrazie (tzelem – to samo słowo, co w hebrajskim tekście 1Moj. 1:26, gdzie oddane jest jako obraz, wyobrażenie), którym Bóg się brzydzi (Ps. 73:20). Aby wierny lud Boży stał się współdziedzicem Jezusa, musi być upodobniony do Jego obrazu (charakteru, usposobienia – Rzym. 8:29). Mówiąc o pierwszym człowieku, św. Paweł stwierdza także (1Kor. 11:7), że był on wyobrażeniem i chwałą Bożą (ponieważ był odbiciem usposobienia Boga); Charakter Boga jest często ukazywany w Biblii jako chwała Boga, według zasady, że tak jak chwałą dobrego człowieka jest jego dobry charakter, tak chwałą Boga jest Jego dobry charakter. 2Kor. 3:18 nie tylko stwierdza chwałę Boga oraz Jego wyobrażenie, lecz dowiadujemy się także, że przez pobożne i stałe wpatrywanie się w tę chwałę w Biblii niczym lustro, przez Ducha Bożego jesteśmy przemieniani w ten sam obraz z chwały mniejszego podobieństwa do tego obrazu w chwałę większego podobieństwa do niego. U Efez. 4:24 dowiadujemy się, że odnowienie obrazu Boga w nas oznacza odnowienie nas w sprawiedliwości i świętości prawdy. Wyrażenie to w języku greckim brzmi dokładnie tak, jak je podaliśmy – w sprawiedliwości i świętości prawdy. Widzimy tutaj, że prawda przyjęta przez głowę do serca odradza nas na podobieństwo Boskiego charakteru w sprawiedliwości i świętości. U Kol. 3:10 znajdujemy to samo, wyrażone słowami „nowego tego, który się odnawia w [przez] znajomość (intelektualne poznanie prawdy) podług obrazu (charakteru) tego (Boga), który go stworzył”. Argumentem przeciwko morderstwu podanym w 1Moj. 9:6 jest to, że człowiek został stworzony na obraz Boga