Epifaniczny tom 2 – rozdział 12 – str. 485
Szósty dzień – człowiek
i to w najwyższym stopniu możliwym dla człowieka. Nie powinniśmy sądzić, że Adam używał takiej pomysłowości we wszystkich kierunkach. Posiadał ku temu odpowiednie zdolności i czynił to przed swym upadkiem na tyle, na ile wymagały tego jego potrzeby oraz potrzeby jego poddanych. Gdyby nie upadł, w ciągu 10 czy 20 lat powstałyby wynalazki i inne formy kontrolowania natury przekraczające wynalazki i wykorzystywanie sił i praw natury dla wygody człowieka znane w czasach dzisiejszych. Jego panowanie nad stworzeniem zwierzęcym dokonywało się niewątpliwie przez połączenie dobroci, siły woli i magnetyzmu, działających przez wzrok, głos i dotyk. Do panowania nad oswojonymi zwierzętami z pewnością wystarczyła dobroć i magnetyzm oczu, głosu i dotyku, czego ilustracją jest sposób, w jaki dobrzy panowie panują obecnie nad swymi zwierzętami domowymi. W przypadku dzikich zwierząt musiała być w większym stopniu stosowana siła woli, nieustraszone i pewne spojrzenie oraz siła magnetyzmu wypływająca z poczucia wyższości, co widzimy obecnie u treserów dzikich zwierząt w cyrkach, zoo itp. Fakt używania przez Adama tej władzy nad zwierzętami oczywisty jest z tego, że wzywał on je do siebie i nadawał im imiona stosownie do ich zwyczajów itp. 1Moj. 2:19, 20; 1:28; Psalm 8:5-9; Żyd. 2:6-8 to kolejne wersety wskazujące na pierwotne panowanie Adama nad ziemią i jej ożywionymi stworzeniami. Lecz tak jak w przypadku obrazu, tak i w przypadku podobieństwa Bożego w Adamie, upadek dokonał spustoszenia i ruiny. Chwała z Żyd. 2:6-8 dotyczy obrazu Boga w Adamie i Jezusie jako istotach ludzkich, podczas gdy cześć dotyczy Boskiego podobieństwa. Chwała i cześć z Rzym. 2:7, 10; 1Piotra 1:7 odnoszą się kolejno do obrazu i podobieństwa Bożego przywróconych wiernemu Kościołowi Chrystusa.
W. 26 przedstawia zdecydowanie Boga odnośnie stworzenia człowieka na Swój obraz i podobieństwo, podczas gdy w. 27 opisuje jego realizację: „Stworzył tedy Bóg człowieka