Epifaniczny tom 2 – rozdział 12 – str. 497
Szósty dzień – człowiek
w najlepszym stanie, potrzebne jest zdrowe pożywienie w umiarkowanych ilościach, świeże powietrze, dobry sen, pewna ilość ćwiczeń i pogoda ducha. Bardzo potrzebne jest żelazo, którego brak czyni człowieka słabym i anemicznym. „Bo duszą każdego ciała jest krew jego” (3Moj. 17:14; 5Moj. 12:23). Wskazuje to na jej główną funkcję, tzn. udzielanie zasady życia każdemu narządowi ciała i utrzymywanie jej w nim.
Kolejnym cudem związanym z krwią jest jej obieg. Dokonuje się on w wyniku pompowania przez serce krwi po całym ciele. Serce, siłownia ciała, to stożkowy organ mięśniowy nad przeponą, który jest tak umiejscowiony, że jego skierowany do dołu mięśniowy koniuszek rozszerza się i kurczy naprzeciw piątego i szóstego żebra, nieco na lewo od środkowej linii ciała. Otoczone jest osierdziem, luźnym błoniastym woreczkiem wypełnionym płynem, w którym leży serce i przez który chronione jest przed wstrząsami. Podzielone jest na dwie oddzielne i nie połączone części, z których każda także jest podzielona na dwie części: górną zwaną przedsionkiem oraz dolną zwaną komorą. Prawy przedsionek otrzymuje krew z żył, których zadaniem jest sprowadzenie krwi z obiegu wokół ciała do serca, a prawa komora po otrzymaniu jej z prawego przedsionka wysyła ją do płuc, gdzie pozbywa się ona dwutlenku węgla i pewnych ilości wody, a otrzymuje nowe zapasy tlenu. Następnie powraca do lewego przedsionka, skąd jest przesyłana do lewej komory, która poprzez aortę pompuje ją do tętnic, a przez nie rozsyła po całym ciele. Tętnice i żyły różnią się zatem od siebie: tętnice odprowadzają krew od serca, a gdy dotrze już ona do różnych narządów ciała, żyły prowadzą ją z powrotem do serca. Rolą naczyń włosowatych jest odbieranie krwi z tętnic, doprowadzanie do kontaktu ze wszystkimi narządami i funkcjami ciała, a następnie odprowadzanie jej do żył, które wówczas wracają ją do prawego przedsionka i komory, skąd jest ona wypompowywana,