Epifaniczny tom 2 – rozdział 12 – str. 502
Szósty dzień – człowiek
pozostałyby w płucach. Opłucna okrywająca płuca tworzy ochronny worek, w którym leżą płuca, a osłoną między nimi a opłucną jest limfa. Nasze oddychanie znajduje się głównie pod kontrolą mięśni niezależnych od woli, chociaż w pewnym stopniu możemy poddać je kontroli mięśni świadomych. Płuca wydychają 0,008 m3 powietrza na minutę i 12,03 m3 dziennie. Ilość wody odparowywanej dziennie przez płuca ocenia się na około 0,6 litra. Z powodu tlenu, jakiego udzielają krwi, oraz dwutlenku węgla, jaki pobierają z krwi – zmieniają swój kolor od ciemnego szkarłatu do jasnej czerwieni. Powinny otrzymywać dużo świeżego powietrza, możliwie głęboko wdychanego i wydychanego.
Równie cudowne są cielesne narządy wydalania. Należą do nich płuca, otwory potowe, nerki, pęcherz i jelita. Ich prawidłowe funkcjonowanie jest niezbędne; gdyby wszystkie przestały działać, wkrótce zmarlibyśmy z powodu samozatrucia. Każdy z narządów ma charakterystyczną dla siebie budowę i jest doskonale przystosowany do pełnienia swej funkcji wydalania. Jakie cuda można znaleźć w nerkach z ich dziesięcioma milionami malutkich rureczek i filtrów, w otworach potowych, w wydalaniu przez płuca i jelita z ich gruczołami i tkankami! Cudowne są funkcje organów płciowych, umożliwiające rozmnażanie!