Epifaniczny tom 1 – rozdział 3 – str. 70
Elementy składowe i wyższe pierwszorzędne łaski charakteru Boga
artystyczne to zamiłowanie do piękna, wzniosłości, elokwencji, humoru, wdzięku i kreatywności. Miłość ta jest święta sama w sobie: przejawia się w święty sposób i dotyczy tego, co w tych rzeczach święte. Jego religijne uczucia to zamiłowanie do wierzenia i polegania na rzeczach wiary, do spodziewania się rzeczy wynikających z nadziei, do stałości i wytrwałości woli, czci dla dobrych zasad, sprawiedliwej miłości wobec Swych stworzeń i bezinteresownej czci dla dobrych zasad i dla Swych stworzeń. Swej miłości religijnej, miłości bezinteresownej używa On w święty sposób – jest ona kierowana do świętych obiektów. Jeśli pewne istoty, jak upadli aniołowie i ludzie, nie są święte, używa tej miłości dla uczynienia ich świętymi.
Także samolubne uczucia Boga są święte. Samolubne uczucia mogą być święte lub bezbożne, w zależności od jakości, sposobu ich używania oraz rzeczy, których dotyczą. U Boga wszystkie Jego samolubne uczucia są święte, ponieważ ich właściwości są święte: działają one w święty sposób i kierują się do świętych rzeczy. I tak: posiada On zamiłowanie do właściwej samooceny, oceny innych, wygody, bezpieczeństwa, życia, samoobrony, skrytości, zdobywania i zachowywania, atakowania i (duchowego) jedzenia i picia. Społeczne uczucia Boga są święte i wymagają kilku wyjaśnień: Bóg np. miłuje swe żony. Należy jednak wyjaśnić, że Bóg nie miał, nie ma i nie będzie miał żon w rozumieniu człowieka. Ale miał On, ma teraz i będzie miał żony symboliczne. Izaj. 54:1-17 porównany z Gal. 4:27 dowodzi, że Przymierze Sary, tj. potwierdzone przysięgą obietnice dla Chrystusa Głowy i Ciała oraz słudzy stosujący je wobec wiernych nowych stworzeń są (symboliczną) żoną Boga. Gal. 4:21-31 dowodzi, że także Przymierze Agary, tj. obietnice Zakonu dla Izraela oraz słudzy stosujący je wobec Izraela podobnie byli symboliczną żoną Boga. To samo będzie dotyczyć Nowego Przymierza,