Epifaniczny tom 3 – rozdział 5 – str. 285
Wcześniejsze niezależne działania Elizeusza
fakt, że odnośne prawdy już nie towarzyszyły dalszym petycjom. Przybycie wdowy i powiedzenie Elizeuszowi (w. 7), że ona i jej synowie uczynili to, co on radził, przedstawia to, że osamotnieni zwolennicy Towarzystwa w swych dwóch klasach złożyli raport zwolennikom Towarzystwa jako rzecznikowi Boga do opinii publicznej, szczególnie wodzom, z działalności zbierania petycji. Odpowiedź Elizeusza (w. 7), by sprzedała oliwę, a z uzyskanego dochodu spłaciła dług oraz utrzymywała siebie i synów reprezentuje fakt, że zwolennicy Towarzystwa jako rzecznik Boga do opinii publicznej, szczególnie wodzowie, doradzali zwolennikom Towarzystwa jako osamotnionym, by przedstawili petycję rządowi USA i wartością odnośnych prawd konstytucyjnych zaspokoili wierzyciela (rząd) pod względem jego roszczeń w sprawie długu pod adresem zwolenników Towarzystwa, a także by na przyszłość uzyskali prawo swobodnego korzystania ze swych konstytucyjnie zagwarantowanych praw wolności wyznania, słowa, prasy, propagandy i zgromadzania się.
(38) Chociaż typ nie mówi o tym, że wdowa posłuchała rady Elizeusza, jej charakter, widoczny we wcześniejszym stosowaniu się do jego rad, jest gwarancją tego, że słuchała ich do końca. W antytypie posłuchano tej rady i uzyskano pożądane efekty – dług męża został spłacony (uwięzieni bracia zostali zwolnieni), a zwolennicy Towarzystwa w ich dwóch klasach zaczęli cieszyć się swymi konstytucyjnymi prawami wolności wyznania, słowa, propagandy, prasy i zgromadzania się. Ta działalność petycyjna rozpoczęła się w jesieni roku 1918, a zakończyła na początku roku 1919. Uwięzieni wodzowie zostali zwolnieni około 21 marca 1919. Typiczna historia rozegrała się jakiś czas po rozdzieleniu Eliasza i Elizeusza, ponieważ wszystkie wydarzenia z 2Król. 2:12-3:27 w typie wypełniły się, zanim zaczęły się wypełniać te z 2Król. 4:1-7. Antytypy tych wydarzeń, z wyjątkiem tych wymienionych w wersecie 25, wypełniły się, zanim nastąpił antytyp 2Król. 4:1-7. Dowodzi to nieprawdziwości chronologicznego tła J.F.R. co do rozpoczęcia działalności antytypicznego Elizeusza, tak jak on ją przedstawia.