Epifaniczny tom 3 – rozdział 5 – str. 289
Wcześniejsze niezależne działania Elizeusza
w Kościele. Ich funkcje urzędowe są więc reprezentowane przez te pokoje. Pomoże to nam zrozumieć antytyp sugestii Szunamitki do swego męża, by zbudowali i umeblowali pokój dla Elizeusza na murze. Sugestia ta przedstawia zwolenników Towarzystwa jako osoby stowarzyszone z nim, opowiadające się za utrwaleniem urzędowych funkcji wodzów Towarzystwa oraz utwierdzeniem ich w urzędzie. Meble tego pokoju przedstawiają warunki zapewniające właściwe i dogodne używanie urzędu antytypicznego Elizeusza. Wyżej wspomniane sugestie rozpoczęły się od rad pewnych jednostek dla J.F.R. przed 17 lipca 1917, gdy doszło do usunięcia czterech dyrektorów, by mianować nowych dyrektorów. Jak wykazaliśmy powyżej, wśród ogółu braci rozpoczęło się to tuż po 19 lipca, gdy został rozesłany list proszący o poparcie dla „obecnego kierownictwa”. W ślad za takimi sugestiami wszędzie ruszyła odnośna praca budowania. Antytypiczna Szunamitka i jej antytypiczny mąż (lokalni wodzowie antytypicznego Elizeusza) wszędzie przyznawali im odnośne funkcje urzędowe, w czym byli popierani przez osoby stowarzyszone i wodzów z grona zwolenników Towarzystwa. Budowanie i meblowanie antytypicznego pokoju zostało zakończone do 8 sierpnia, gdy czterej dyrektorzy Zarządu zrezygnowali i opuścili Bethel i gdy antytypiczny Elizeusz mocno pochwycił swe władze urzędowe. To, że chodzi o władze związane z urzędem wynika z faktu, że pokój został zbudowany na murze, który w symbolach Biblii obrazuje władze. Przybycie Elizeusza do pokoju i mieszkanie w nim reprezentuje wodzów Towarzystwa – „obecne kierownictwo”, dyrektorów, redaktorów, pielgrzymów i mieszkańców Bethel – sprawujących urzędy, do których zostali wybrani przez antytypiczną Szunamitkę i jej symbolicznego męża – zwolenników Towarzystwa.
(42) Tak jak typiczny Elizeusz pragnął odpowiednio odwdzięczyć się Szunamitce, tak antytypiczny Elizeusz pragnął nagrodzić swych zwolenników. Znany jest nam fakt, którego kilka przykładów mamy w tej historii, że w typach składających się z wielu aktów te wcześniejsze muszą zakończyć się przed rozpoczęciem się następnych aktów ogólnych; wiemy