Epifaniczny tom 3 – rozdział 5 – str. 292
Wcześniejsze niezależne działania Elizeusza
ruch publicznego świadectwa. Mimo to, tak jak w odpowiednim czasie Szunamitka poczęła i urodziła syna, tak jak obiecał jej Elizeusz (w. 17), tak popierający ich zwolennicy Towarzystwa rzeczywiście stworzyli ruch publicznego świadectwa, który działał w „wielkiej kampanii” od października 1917 do około czerwca 1918. Wtedy zaczęła rodzić się i przez pewien czas energicznie wzrastała sprzedaż książek, szczególnie tomu VII, lecz były to zaledwie niewielkie zapowiedzi przyszłego rozwoju. Ponadto, pielgrzymi wygłaszali publiczne przemówienia zgodne z treścią tomu VII, a w określonym dniu – w ostatnią niedzielę roku 1917 – powszechnie rozprowadzano traktat „Upadek Babilonu”. Nieco później dołączono gazetkę „Wieści o Królestwie” – zarówno jako zachętę dla wspierających zwolenników Towarzystwa, jak i pomoc w pracy publicznej. I tak ruch publicznego świadectwa – syn – stał się wielce pożądanym darem (kobieta … porodziła syna … dziecko podrosło; w. 17, 18).
(44) Po około siedmiu miesiącach istnienia ten ruch publicznego świadectwa zaczął się załamywać, a po ośmiu miesiącach zamarł, tak jak w typie dziecko zachorowało i umarło. Działalność tego ruchu wśród lokalnych przywódców (ojca) oraz pozostałych zwolenników Towarzystwa jako pracowników (żniwiarzy) pokazana jest w typie w udaniu się przez dziecko do ojca i żniwiarzy i przebywaniu z nimi (w. 18). W antytypie udanie się do żniwiarzy nie jest udaniem się do żniwiarzy Maluczkiego Stadka, których praca już się zakończyła, lecz do tych żniwiarzy, którzy zdobywali członków Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych. Ci zżęci błędnie byli traktowani przez zwolenników Towarzystwa jako członkowie Maluczkiego Stadka. „Wielka kampania” miała bowiem być częścią żęcia członków Maluczkiego Stadka. Krzyk dziecka: „Moja głowa, moja głowa!” (w. 19) – połączony z faktem, że scena ta miała miejsce w czasie żniwa – sugeruje, że dziecko prawdopodobnie doznało udaru słonecznego. Bez względu na to, czy tak było naprawdę, antytypiczne dziecko rzeczywiście doznało udaru słonecznego. W symbolach Biblii wielkie gorąco słońca używane jest do przedstawienia