Epifaniczny tom 3 – rozdział 5 – str. 294
Wcześniejsze niezależne działania Elizeusza
dzieckiem (w. 21) przedstawia, że popierający zwolennicy Towarzystwa ukryli martwy ruch w naukach i sferze antytypicznego Elizeusza. Poproszenie przez nią męża (w. 22) o sługę i oślicę w celu zabrania jej do Elizeusza przedstawia popierających zwolenników Towarzystwa proszących o pomocników (sługę) oraz o odpowiednie poselstwo, naukę (oślicę), by doprowadzili ich do antytypicznego Elizeusza w celu wskrzeszenia ruchu publicznego świadectwa. Według R 6359, kol. 2-6360 przez pewien czas prowadzone były wysiłki pobudzające ponowną pracę publiczną. Początki tych wysiłków pokazane są w szukaniu przez Szunamitkę sługi i oślęcia w celu zawiezienia jej do Elizeusza. Sprzeciw męża co do jej wyprawy (w. 23) – że nie był to ani nów, ani sabat – jest typem sprzeciwu lokalnych przywódców co do rozpoczynania pracy publicznej, ponieważ czasy nie sprzyjały pracy w stosunku do poświęconych poza prawdą (ani to nów) ani nie sprzyjały pracy wobec publiczności z poselstwem restytucji (ani sabat). Jej odpowiedź (daj spokój; dosłownie: powodzenie) wskazuje, że spodziewała się pomyślności z tego wysiłku, co jest typem tego, jak popierający zwolennicy Towarzystwa oczekiwali dobra ze swych wysiłków ponownego pobudzenia ruchu publicznego świadectwa. Siodłanie przez nią oślicy (w. 24) przedstawia popierających zwolenników Towarzystwa, przygotowujących doktrynę na temat dawania publicznego świadectwa w taki sposób, który miał ich szybko doprowadzić do antytypicznego Elizeusza. Jej polecenie dla sługi, by się nie zatrzymywał, jest typem wymagania przez popierających zwolenników Towarzystwa od swych odnośnych pomocników, by z wielką pilnością i koncentracją (wyłącznie na nich samych) prowadzili ich do antytypicznego Elizeusza. Przebywanie Elizeusza na górze Karmel (płodny) reprezentuje owocną pracę, jaką wykonywali ci postawieni u steru w centrali, gdy przywódcy znajdowali się w więzieniu. Przybycie Szunamitki do niego jest typem przybycia popierających zwolenników Towarzystwa do tych braci, gdy byli oni zajęci tak owocną pracą. Dostrzeżenie jej przez Elizeusza jest typem faktu,